Blog week 2019 - 24
Zomaar een week niets geschreven. En dat had met van alles en nog wat te maken. Enerzijds weinig tijd. Anderzijds juist heel veel hardloopinfo geconsumeerd.
Veel gelezen en veel geluisterd. Veel geluisterd naar hardlooppodcasts. En dan kom je na zo'n week toch tot de conclusie dat een mens (of in ieder geval ik) een maximale capaciteit van informatieverwerking heeft. Daarin moet je kiezen.
Tijdens het luisteren van een podcast in de auto gedurende het woon-werk-verkeer kom je minder tot rust dan als je dat niet doet. Veel podcasts beluisteren zorgt er automatisch voor dat ik minder toe kom / dan wel behoefte heb aan het lezen. Nu was dat lezen juist een goed voornemen voor dit jaar om dat regelmatiger te doen, net zoals het af en toe schrijven van een stukje tekst bijvoorbeeld op dit blog.
Soms schrijf je wel iets maar ook weer te weinig. Nu loop ik al twee weken met het idee om een soort van samenvatting in chronologische volgorde van mijn ervaringen 'en belevenissen' op t Pieterpad te schrijven. Maar die herinneringen vervagen en lopen langzaam in elkaar over en dat is eigenlijk zonde. Dit schrijvende staat het nog steeds op mijn 'ThingsToDo'...
In één van de podcastuitzendingen werden verschillende tactieken besproken hoe je zelf gemotiveerd kan worden/blijven in het hardlopen. Grappig dat ik deze 'tacktieken' veelal reeds toepas. Eén ervan was namelijk 'maak connectie met gelijkgestemden'. En dat is dan weer het mooie aan Strava. Een hoop gelijkgestemden die ieder met hun eigen doelen bezig zijn. Sommigen volg ik ter inspiratie. Anderen voor de gezelligheid. Maar de meesten toch wel voor beide.
Het grappige van het volgen van gelijkgestemden is dat je hersens langzamerhand gewend raken aan 'een andere standaard'. Als je referentiegroep/omgeving niet loopt is het 3 a 4 keer lopen in de week al veel. Als je een stel mensen tegenkomt dit het heel normaal vinden om elke dag te lopen is dat al snel 'het nieuwe normaal'. Of je eigen omgeving zich daar ook zo snel in aanpast is natuurlijk een tweede ;).
Maar zo raak je langzamerhand gewend aan meer kilometers en mooiere afstanden om te lopen. En als je geest het eenmaal normaal vindt om langere afstanden te lopen zal dit naar mijn idee ook makkelijker gaan.
Een andere tactiek is het samen lopen van trainingen. Dat is iets wat ik erg weinig doe. Enerzijds omdat ik op tijden/plekken loop waar ik weinig mensen ken. Anderzijds vind ik het ook erg prettig om in mijn ééntje te lopen. Alhoewel de onlangs gehouden gezamenlijke training van MarathonPlus mij erg goed beviel. Social runs worden nog niet in Woerden georganiseerd... Misschien een idee :)
Afgelopen week het aantal kilometers weer wat omhoog durven te schroeven. Alles voornamelijk nog wel op een wat rustig tempo. Dit beviel zeker goed. Met het idee van etappelopen in m'n hoofd is het ook niet verstandig om als een malle elke keer het tempo omhoog te gooien. Dan kom je ook niet ver in zo'n meerdaagse.
Zaterdagmiddag was een voorbeeld van een goed geslaagde loop, iets minder dan 25km in circa 10kmpu. Heerlijk gelopen. In t begin (bij de sportvelden van Woerden) kwam een wat oudere man mij achterop fietsen. Hij complimenteerde me met mijn keuze van schoenen = sandalen en hij begon te vertellen dat hij vroeger (in Italië) ook altijd op blote voeten liep / rende.
Daarna kwamen direct zijn loopverhalen en tijden op tafel. Zo trokken we een stukje samen op waarin we wat ervaringen uitwisselden. Op z'n 55e was hij gestopt met hardlopen en nu 81 jaar oud nog steeds aan de powerwalking. Mooi die verhalen. Daar kan ik wel van genieten. Zo kan je tijdens het lopen toch af en toe lekker wat consumeren en nog bezig zijn ook.