webzwerver

home » video » rss » twitter

Week 7 al weer van 2019. En het was wel een superweek. Nog niet eerder zoveel kilometers in één week gelopen. Ik verbaas me er nog steeds over wat een lichaam kan hebben en handlen qua belasting. Vier jaar geleden was dit aantal kilometers in een maand al errug veel. Nu ben ik in staat om zo'n week redelijk schadeloos door te komen. (Nog steeds herstellende dus ik hou een slag om de arm).
Op weg naar Hamme is dit, denk ik ook, nodig.

Op maandag gestart met een speedrun, ondanks mijn goede voornemen om me meer te gaan richten op de langzamere kilometers. Het begon enigzins rustig door het Vondelpark. Ik had besloten om het Rembrandtpark en het Erasumuspark in één run te koppelen. Dat zou ook rustig moet kunnen echter ... ik ben blijkbaar nog niet voldoende opgegroeid om rustig te blijven in het Amsterdamse verkeer. Elke keer wordt ik getriggerd om 'even' voor een tram te gaan, 'even' dat groene stoplicht te halen en 'even' tussen die voetgangers door te schieten. Al met al werd mijn snelheid steeds hoger en kwam er van mijn goede voornemen niets terecht. Dat moest dinsdag beter.

Dinsdag besloten om na het werk (wie vroeg start is ook vroeg klaar -> leve het thuiswerken!) twee rondjes molenvliet te draaien. Nog geen 200 meter van huis of ik zat al volledig in mijn eigen bubbel. Heerlijk in een zen-modus deze rondjes kunnen draaien. Woensdag wederom een tweetal rondjes, dit keer door het Vondelpark. Al in gedachten bij de volgende dag waar een lange afstand op mijn wensenlijst stond.

Donderdag kon ik gelukkig ook vroeg starten in Amsterdam. Hierdoor was ik in staat om 16:15 (na exact 8.5 uur te hebben gewerkt) te vertrekken op m'n Luna's richting Woerden. De eerste dag dat de zon zo ontzettend goed door kwam. Engzins te snel door het Amsterdamse verkeer kwam ik na de RAI onder het tunneltje door al snel na zo'n 5km aan de andere kant van de ring. Ik had een eetschema opgesteld om mijn maag te testen. Om de 5km mocht ik van mezelf wat van een suikerwafel eten. In een mooi tempo wat ik rond de 5:30 per km probeerde te houden liep ik de ene na de andere kilometer weg, Door Waver, wat nog steeds als sluiproute wordt gebruikt door enkele snelheidsduivels in auto's #gevaarlijk.

Langs de hoofdweg over een beroerd gelegd fietspad richting Wilnis, daar op de kruising met de proviniciale weg moest ik wachten op het verkeerslicht. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om me wat warmer aan te kleden. Voorzien van hoofdlamp, reflectieshirt en led-armband ging ik verder in het naderende donker. De weg na Wilnis is mooi in het licht maar donker zonder straatlantaarns en door het vele water leek het direct ook een stuk kouder. De warmte van een stal, 10m van de weg af, was opmerkelijk tussendoor. Vervolgens over de van teylingenweg langs Kanis en Kamerik. Dat was even een lastig stuk. Ik had al besloten om er 40km van te maken dus draaide ik linksaf geestdorp op om het aantal kilometers rond te krijgen. Zo kon ik na 3 uur en 47 minuten mijn eerste duurloop van de week afronden. #jeuh

Vrijdag als dag tussendoor 1.5 rondje VP gedaan. Bijkomen van de dag ervoor, en voorbereiden op de dag er na want zaterdag stonden twee rondjes Oudewater op het programma. Ik was erg benieuwd of dat ging lukken. Het voornemen was om er twee rondjes van te maken. Niet minder. Zo gezegd zo ging ik op pad met het doel om iets rond de 6:00 iets boven de 6:00 te lopen.

Al snel had ik door dat het eetschema van 1x in de 5km niet ging werken. Daarom besloot ik op 1x in de 2km iets te drinken en er een feestje van te maken door 1x in de 4km er ook wat eten (suikerwafel) bij te doen. En mijn maag bleef wederom stabiel #dubbelJeuh. Ik had er op voorhand op gerekend dat de start van het tweede rondje misschien psychisch wat lastig zou zijn (Hamme wordt 5x een rondje) maar ik kon gewoon zonder al teveel problemen rustig doorhobbelen.

Langs het water, vlak voor een bocht, richting het Linschoterbos hoorde ik op een gegeven moment een enorme smak. Geschrokken stopte ik en zag een oudere man langzaam afremmen. Iets verder terug lag, vermoedelijk zijn vrouw, bewegingsloos op de grond. Tussen hen en mij lag een meter of 8 water dus ik kon er niet snel heen. Ik wachte even af wat de man ging doen.

Hij liep op zijn vrouw af die nog steeds stil op de grond lag en probeerder haar overeind te krijgen. Gelukkig kwam er op dat moment iemand aan hun kant van het water aangefietst die direct stopte. Toen er van de andere kant ook nog een fietser aankwam die meteen van zijn fiets afsprong had ik niet meer het gevoel dat ik direct het water in moest duiken en probeerde weer verder te hobbelen. Het stomme was dat 200m na de bocht een brug was die ik op dat moment niet had gezien. Aangezien er al genoeg hulp was liep ik verder. Toch mooi dat iedereen direct van zijn fiets afspringt / stopt om hulp en bijstand te verlenen waar dat nodig is.

Met een wat gemixt gevoel kon ik mijn tweede duurloop (38km) van deze week afsluiten. Ik voelde m'n voeten wel. Ik twijfel nu over het type Luna wat ik in Hamme moet gaan aandoen. Eerstvolgende duurloop maar eens proberen op de Mono's in plaats van de Venado's. Die geven net iets meer bescherming voor de voet.

Zondag was druk met familiebezoek.We waren nog net op tijd thuis zodat ik nog een glimpje zon kan meepakken. In het kader van EDH het rondje gelopen. Anders had ik dat waarschijnlijk niet gedaan. Het wandelen met de hond werkt overigens super als 'uitloop-therapie'. Alle vastzittende spieren komen net genoeg los waardoor alles toch heel anders aanvoelt datn 'voor' het uitlaatrondje.

Een week van 121.4 km volgens Strava. Ik vind het nogal wat. Nu hopen dat alles heel blijft en nog zeker 1 week er vol tegenaan. Tevens bij de eerste 1000 geeindigd van de februari 200km distance challenge op Strava. Zo hoog nog nooit gestaan... en de maand is nog niet voorbij! :D

Een week van wind en regen heeft me behoorlijk gesloopt maar laten we beginnen bij het begin en dat was maandag waarop ik voor het eerst van m'n leven naar een pedicure ben gegaan.

M'n voeten hadden de laatste tijd behoorlijk wat te lijden gehad en ik had het idee dat er ergens een eeltpit aan het groeien was.
Pedicure was om de hoek, dus met een sporttas vol sandalen voor het schoenonderzoek daarheen getogen. Na intake mocht ik op 'de stoel' zitten waarna bleek dat er wel wat eelt verwijderd mocht worden.

Daarnaast werden in de sessie zo'n 8.5 likdoorns verwijderd. Eén halve inderdaad, die was te diep gegroeid. Dat was blijkbaar de eeltpit die ik langzamerhand begon te voelen. Nadat ook het overtollige eelt was weggefreesd liep ik een stuk lichter voorzien van extra tips naar huis. Voeten voelden goed dus het lijkt wel iets om regelmatiger te gaan doen.

Die dag had ik overigens een leuk rondje in de natte sneeuw gedaan als zijnde een voorbode over wat het weer deze week ging worden. Dinsdag een WTL training gelopen waar ik wel trots op ben namelijk 6 x een sessie van 3 kilometer waarvan de eerste twee gericht waren op 5:30 de kilometer gevolgd door een kilometer op tempo van 4:45. Dat ging wonderbaarlijk goed. Sinds juni 2018 niet meer op dinsdag zo lang gelopen.

Woensdag een erg verlate lunch break run in het Vondelpark. Drukte op t werk zorgde er voor dat ik pas rond 14:00 de deur uit kon. Voor donderdag had ik weer een wat langere sessie ingepland. Met een ZW5 a ZW6 wind tegen bleek dat toch een behoorlijk pittig loopje te zijn van Breukelen naar Woerden. Behoorlijk lopen buffelen tegen de wind waar ik eigenlijk vrijdag nog wat last van had.
Vrijdag was sowieso een bomvolle thuiswerkdag waarin wederom met moeite een LunchBreakRun kon worden ingevoegd. Gevolgd door een druk avondprogramma was er eigenlijk weinig rust die dag.

Zaterdagochtend vroeg opgestaan om de gebruikelijke riedel aan boodschappen in te kopen. Ik kon, voor een zaterdag, hierdoor redelijk vroeg de deur uit. Om 09:50 vertrok ik om de wind op te zoeken in het gebied tussen de Cattenbroeker plas en Harmelen. Voor de wind hoefde ik eigenlijk niet ver te lopen. Die was alom aanwezig. De twee rondjes rennen in een gebied vrijwel zonder beschutting hakten er behoorlijk in.

Zaterdagmiddag en avond wederom volgepland met diverse activiteiten en het coachen van het Dames 2 waterpolo team. Voor de tweede keer dit seizoen hebben we een wedstrijd kunnen winnen! #jeuh. Uiteindelijk in de avond tussen de wedstrijden door alles klaargelegd voor de geplande duurloop vroeg op zondagochtend.

Alles lag er klaar voor alleen ik kon me zelf niet uit bed krijgen. Heerlijk uitgeslapen waardoor er geen tijd meer was voor de lange duurloop. Dus super uitgerust begonnen aan een kort rondje Woerden. Blijkbaar op een heel populair tijdstip want er liepen diverse lopers.

Aangezien ik me erg fit voelde kon ik het niet laten om achter wat lopers aan te gaan. Zo veranderde het rustige loopje in een jacht op andere lopers. En dat voelde goed. Volledig blij na 10km terug wat het weektotaal op 89.4 bracht. Minder dan gepland maar wel de week met een erg goed gevoel kunnen afsluiten. Komende week me maar minder laten verleiden tot snelheidswerk en meer richten op de duurloop. Hamme komt steeds dichterbij!

De week na de Dutch Coast. Omgaan met het gevoel wat als ik wel was doorgegaan. Anderzijds er ook volledig vrede mee hebben om te stoppen op 50km. De bedoeling van deze week was om in beginsel wat rustig aan te doen en in het weekend de kilometers op te laten lopen.

Maandag begonnen met 2x een rondje VondelPark. Maandagavond lopen klooien om een 'app' aan te maken binnen de Suunto omgeving. Met behulp van een website die het een en ander kan genereren was dit uiteindelijk gelukt. Het doel was om 2km in te lopen en dan 8 x (800m snel + 200m rust) te doen gevolgd door 2km uitlopen. Voor de mooi had ik er ook nog een minimum en een maximum snelheid in gedefinieerd per periode. Zo gezegd zo gedaan zo gestart.

Bij start merkte ik al dat het wat moeilijk was (door de kou) om rustig in te lopen.
Echter bij elke keer dat ik door de snelheidsgrens ging begon t horloge te piepen. Aangezien ik in het donker liep en geen hoofdlamp bij me had kon ik slecht zien waarom er iets ging piepen.
Zo druk werden alle piepjes dat ik ook nog enigzins verdwaalde in het lommerijke Molenvliet. Wat erg goed voor mijn humeur was...
Uiteindelijk eenmaal warm gelopen, met wat licht langs de sportvelden ging het beter, ik raakte gewend aan alle piepjes en deed vol enthousiasme mijn eerste interval-met-behulp-van-app oefening.
Na afloop toch enigzins teleurgesteld dat de segmenten niet automagisch werden doorgevoerd naar Strava. Blijkbaar moet je dit nog apart handmatig bevestigen. Maar goed dat is voor de volgende keer ;).

Woensdag in de sneeuw gelopen - dikke sneeuw wel te verstaan. Op moment dat ik ervoor mijn hond aan t uitlaten was regende het nog. Dus met regenjas en al naar buiten om te constateren dat de wereld wit was geworden. Door de verse sneeuw kon ik al snel niets meer zien door mijn bril. Verder erg bijzonder om zo te lopen.
Donderdag vroeg begonnen en ook eerder naar huis. Hierdoor in staat om niet in het donker over de gladde paadjes te moeten. Dat loopt toch wat minder relaxed.

Zaterdag vier rondjes Molenvliet gelopen, geprobeerd om op 5:30 de km te lopen. En dat lukt wonderbaarlijk goed. Doel was eigenlijk om 16km te lopen maar dit kwam net niet lekker uit met het gekozen rondje. Zondag was het vizier gericht om iets boven de 6:00 p/km te lopen. Met een rondje van 9.5 km toerde ik rustig door Woerden. Super weer om te lopen en deze week te eindigen met een totaal van 89.1km. :)

Na een week van toeleven en voorbereiden was het eindelijk zover. Gelukkig kon ik de auto meenemen en hoefde ik niet met de trein heen en weer. 't verkeer zat wat tegen waardoor ik een kwartier vertraging had. Auto neergezet op de parkeerplaats zo dicht mogelijk bij De Deining.

Onderweg was ik al wat auto's tegengekomen die richting Castricum gingen. Er stond er nu nog een waaruit iemand stapte die verdacht op een loper leek. Snel gevraagd of ze toevallig naar het station in Castricum gingen en/of ze me daar zouden kunnen afzetten. De mensen bleken direct naar Den Helder te gaan en ik mocht zomaar meerijden :) :). Tx Mark en Edwin!

Na een rit van circa een uur kwamen we in Den Helder aan bij het hotel waar we moesten verzamelen. Veel bekende gezichten, veel korte praatjes maar op een gegeven moment werd t m wat te warm en te druk. Allemaal iets teveel van het goede. Na een paar woorden van Rinus die volgens mij in staat is om elke gewenste tijdsduur vol te praten als dat nodig is mochten we van start.

Garmin + Suunto geactiveerd en hop daar gingen we met een man of 150? door de straten van Den Helder. Aangekomen op de dijk hadden we de wind vol tegen. Daarbij regende het in de eerste 5 kilometer. Aangezien ik me had voorgenomen om mezelf te voorzien van voldoende energie ging op dat moment ook al het eerste stuk reep naar binnen. Het punt van 10km was verrassend snel gehaald en hops weer een stuk reep naar binnen.

Het lopen in het donker beviel me wel, al merkte ik wel dat ik wat geïrriteerd raakte van andere lampen die heen en weer bewogen. Naar mate dat de kilometers verder verliepn lukte het me om wat verder weg van andere mensen te lopen. Op 15km ging er weer een stuk reep in. En dat vond mijn maag wat minder. Een hoop valse lucht in de maag en alles begon wat te rommelen maar het zakte ook weer in. Tijd om wat te drinken. De sportdrank sloeg echter verkeerd aan. De nasmaak was te sterk voor dat moment.

De kilometers gingen langzaam voorbij en ik realiseerde me dat ik in andere loopjes vrijwel altijd niet eens had gekeken op m'n horloge voor de 30km terwijl ik nu regelmatig mijn verloop zat te checken. De maagproblemen kwamen herhaaldelijk terug tot de eerste post op 25km. Vuurwerk gaf me de goede richting
Hier toch maar even rust, wat chips en een klein beetje cola gepakt. Daar kwam ik mijn reisgenoten tegen die beide voor de 50 gingen. Eentje moest helaas al weer stoppen door een blessure. De ander ging nog verder, net zoals ik. De rust had mijn maag goed gedaan en tot en met de lagune ging het redelijk vlot al voelde ik me niet optimaal.

Daar kwam ik een loopster tegen die twijfelde of we de lagune al hadden gehad. Ze wilde naar mijn gevoel graag aanhaken en een kletsje maken  maar ik had al meer dan genoeg aan mezelf en liep op eigen tempo verder. Beetje humeurig zal ik wel zijn overgekomen.
Voor me was het een en al donker. Voor de gelegenheid had ik ook mijn lamp uitgedaan. Hele stukken liep ik zelfs met m'n ogen dicht. Mijn bril was tijdens 'het schoonmaken' van de regen wat vettig geworden waardoor ik alleen wazig kon zien. Als ik ergens wel een hekel aan heb is het wazig zien. Dus met ogen dicht lopen beviel veel beter.

Drinken van sportdrank lukte ook niet meer, het kleine flesje water wat ik bij me had was niet genoeg om mijn droge mond vochtig genoeg te houden. Langzamerhand raakte ik meer en meer gefocused op alle problemen die mijn lichaam had met de maag op numero 1. Extra letten op ontspanning en mezelf wijs maken dat de geest het voor het zeggen had brachten geen verlichting. Het enige wat werkte was door simpelweg van 1 tot 16 te tellen en daarna weer opnieuw te beginnen.

Op kilometer 37.5 was het eigenlijk voor mij al duidelijk. Ik zou al blij zijn als ik de 50k zou kunnen volbrengen. Die 75 zat er gewoon niet in vandaag.
De laatste 10km kon ik doorkomen met regelmatige wandelpauzes. De maag stuiterde heen en weer tot 3 km voor de Deining. Toen kon ik me meer richten op het finishen en verdween de pijnen. Toch een lichaam/geest focus probleem dus. Voor mij was toen al de beslissing gevallen om niet verder te lopen.

Bij de Deining werd ik warm verwelkomt en ik verklaarde direct dat ik ik niet verder ging. Ongeveer een half uur over een bordje vla gedaan. Die bleef binnen, daarna een toetje wat te zoet was. M'n maag protesteerde weer aan alle kanten. Het werd later en later. Tijd om te vertrekken uit dit warme gezellige hardloperscafé. Buiten werd ik direct gegrepen door de wind. Ik voelde dat m'n shirt/trui volledig nat waren. Blijkbaar toch erg veel gezweten tijdens t lopen. Alle spieren in mijn romp trokken zich samen en zo liep ik zeer ontspannen naar de auto om daar (in de luwte!!) me even buiten om te kleden. Met wat droge kleren aan op de terugweg naar Woerden. Een uurtje met de auto moest kunnen. Toch doet die vermoeidheid wel wat... Had me moeite met concentreren maar uiteindelijk zonder gekke dingen aangekomen te Woerden.

Achteraf denk ik dat ik heel veel vocht ben verloren en dat het daarom zo moeizaam ging. Door de maag geen sportdrank (Wat ik voornamelijk bij me had) kunnen drinken. Een les voor de volgende keer -> eet niet zoveel in het begin als je dit anders ook nooit doet. Nu twee keer in beginsel veel gegeven en twee keer enorme maagproblemen gehad. Deze keer wel handig om te onthouden :-). Misschien ook op voorhand wat meer moeten focussen op de race en niet op de logistiek rond de race. Het lopen in de nacht, op het strand in de wind heeft me toch vakkundig gesloopt.

Alle vrijwilligers van de DCURBN enorm bedankt, ik heb een mooie avond/nacht mee mogen maken. Volgende keer loop ik mijn gekozen afstand uit.

Maandag

Een rondje vondelpark in de zon. Ik stuiterde haast van de energie. Voelde me sterk en o zo krachtig. De verkoudheid moet nu echt weg zijn. Door veel proberen te slapen / op tijd naar bed te gaan voel ik me goed. Het weer zat ook mee, nauwelijks wind, de zon scheen. Een superdag om te lopen.

Dinsdag

Geheel tegen het patroon in tussen de middag op m'n thuiswerkdag een rondje gedaan. Het sneeuwde en ik had het gevoel dat dit nog een mooie koudetraining kon zijn. Zo gezegd zo gedaan. Korte broek aan, lang nauwsluitend shirt met daarover een t-shirt en gaan. Wel natuurlijk handschoenen en sokken voor in de Luna's. Deze keer een pet om de sneeuw een beetje uit de ogen te houden. Het lopen ging in begin vlot en voelde vlot. Daarna werd het moeizamer. Door de tegenwind en de sneeuw werden de benen vuurrood en het tempo ging wat omlaag. Toch wat last van de kou denk ik.

Vandaag begonnen met koolhydraten stapelen. Ik heb alle voedingstruuks uit de kast gehaald die ik me maar kon bedenken. Totaal andere aanpak dan voor de Brabantse Wal Trail. Toen veel minder in de weken vooraf gelopen. Nauwelijks iets speciaals met voeding gedaan. Nu is dat anders. Nu is het de DCURBN. Met name het deel BN boezemt ontzag in. Nog niet eerder 's nachts gelopen. Hoe ga ik dat doen. Hoe blijf ik wakker. Hoe koud ga ik het krijgen. Hoeveel energie ga ik verbranden. Blijven alle apparaten het doen. Ik heb geen trek om zoals bij de BWT te verdwalen. Dat lijkt me gewoon minder plezierig zo midden in de nacht.

Woensdag
Vandaag bleek dat het misschien toch mogelijk zou zijn om met de auto te gaan ipv het openbaar vervoer. Met name op de terugreis zou dat een stuk warmer kunnen zijn. Want dan kan ik gewoon wat droge spullen in de auto bewaren. M'n rugzak is te klein om een hele droge kledingset mee te nemen. Direct uitgezocht hoe dan de reis zou moeten gaan verlopen. Het zou als er niet al te veel files op vrijdagmiddag zijn net moeten lukken. #evendoorduimen

Donderdag
Vanochtend vanaf 04:30 soort van wakker. Totaal uitgeslapen. Nogmaals alle dingen nagelopen die ik nog moet doen in de voorbereiding. Ik zou een lijstje moeten gaan maken dat geeft hierin misschien wat meer rust. Lichaam voelt fit op wat onwillige spieren/pezen in knie en bil/heup na. Dat zijn al langer bekende problemen dus die tel ik niet mee. Ik voel me superalert en geconcentreerd.
In de middag een rondje over de Prinsengracht gelopen. Eigenlijk totaal geen zin om de workflow te doorbreken. Maar EDH is alleen EDH als je elke dag loopt. En er was nauwelijks ergens anders gelegenheid. Dus naar buiten getogen en ... super lekker gelopen. Met een gem. van 13kmpu lekker over de gracht gestoempt. #mooiman. Nog iets meer dan 30 uur en dan... gaat het beginnen!

Vrijdag
Vannacht waarschijnlijk alle opties doorgenomen wat er fout kan gaan en hoe daarop te anticiperen. Deze maalstroom afgesloten met de gedachte dat dit niet onderdeel van t ultralopen is. Ultralopen is meer anticiperen op de omstandigheden die zich op dat moment voordoen dan het vooruitbepalen wat je zou moeten gaan doen. Het vooraf bedenken helpt misschien om de geest sterker te maken. Het daadwerkelijk omgaan met tegenslag en daarop de juiste beslissing maken is iets wat het ultralopen ultralopen maakt. Oftewel: 'je kan er niet voor trainen. Het lichaam gaat op een gegeven moment dood en de geest neemt het over.' Aldus Yannis Kouros. Al zal hij lachen over de loop waar ik me nu al een tijdje druk over aan het maken ben.
Uiteindelijk weer in slaap gevallen en wakker geworden met een soort van rust over me. Het is vandaag zover. Eerst nog concentreren op wat alledaagse dingen als werk en daarna de laatste voorbereidingen doen.