webzwerver

home » video » rss » twitter

Nog twee nachtjes slapen, dus nog twee daagjes lopen alvorens mijn loopje op het UtrechtPad begint. Het Utrechtpad is een streekpad die naar ik meen de provincegrenzen niet overschrijdt. Volgens wandelnet is de route in 9 etappes opgedeeld, volgens het Nivon (beheerder van de route) zijn er 13 dagetappes. Ik begrijp nu dat wandelnet misschien niet de laatste versie van de route online heeft staan. Goed we gaan het meemaken. Ik heb in ieder geval de gpx bestanden van wandelnet gebruikt om er drie etappes van te maken.

Na wat gepuzzel is dat uiteindelijk gelukt door eerst de etappes samen te voegen en 'bij te snijden' in GPXmerge. Vervolgens deze aan te passen in afstandmeten.nl zodat ik bij mijn overnachtingsplekken uit ga komen om ze daarna in movescount te importeren zodat ik ze terugzie op mijn horloge. Heerlijk groene gedachte om al deze programma's soort van nodig te hebben om een stukje te gaan lopen.

Eigenlijk heb je die navigatie niet nodig want de route schijnt goed gemarkeerd te zijn met geel/rode strepen. Ondertussen heb ik van Peter geleerd dat ultralopers nooit verdwalen maar enkel en alleen soms wat extra kilometers pakken omdat ... ze ultralopers zijn. Maar goed het lijkt mij voor drie dagen al een genoeg aantal kilometers dus al teveel extra hobbywerk hoeft ook niet persé.

Drie dagen onderweg, het is geen wereldreis maar je moet er toch het een en ander voor plannen. Afgelopen zaterdag al een rondje langs de overnachtingsplekken gereden om wat spullen te droppen. Zogezegd mijn bevoorradingspunten. Ook geen groene gedachte maar goed ik red het (nog) niet om al mijn eten plus 'avondkleding' voor drie dagen op mijn rug mee te nemen. Dan gaat het volgens mij ook meer op hiking lijken dan op (hard)lopen.

Ik heb nog geen strategie bedacht hoe ik het per dag ga doen. Doordat er tijdens mijn paar dagen op het Pieterpad om de 10km verzorgingsposten stonden had je daar geen omkijken naar. Je kon ergens naar toelopen en op dat moment ervaren of je wel/niet verzorging nodig had. Nu ligt dat allemaal open. Misschien dat ik mezelf ga verplichten om bijvoorbeeld om de 15km een korte eetpauze in te lassen. Misschien dat ik op dit op t gevoel ga doen. Het zijn van die dingen die nog open liggen.

Een beetje structuur in dit soort situaties kan geen kwaad. Als je met niemand, behalve jezelf, rekening hoeft te houden is het denk ik niet verkeerd om jezelf aan een bepaald vooropgesteld dagritme te houden. Alles natuurlijk flexibel naar redelijkheid en billijkheid in overleg met lichaam en geest.

De paklijst is ook bijna klaar. Zelf erg nieuwsgierig hoe ik dit ga vinden. Even drie dagen 'off the grid', althans zo ziet het er nu naar uit. Ik heb er zin in :)

0.8 jaar ben ik nu achter elkaar aan het hardlopen. Althans elke dag een stukje. Een mooie gewoonte die er nu wel redelijk in is geslepen. Elke dag een kleiner of groter rondje inplannen is leuk en een stuk makkelijker dan gedacht. Iedereen zou dit moeten kunnen. Wellicht zou iedereen dit ook moeten doen. De wereld zal er ongetwijfeld heel anders door uitzien.

Anderzijds de gewoonte 'om elke ochtend bij het opstaan wat oefeningen te doen' komt maar niet in mijn systeem. Dat is een stuk lastiger. Wat dat betreft kan ik nog wel een vat  discipline gebruiken. Ik weet ondertussen wel hoe een activiteit een gewoonte zou kunnen worden.

De basis is dat het leuk moet zijn. Waarschijnlijk is dat mijn valkuil. Ik vereis een te hoog niveau met de oefeningen waardoor ik het niet leuk vind en daardoor ook minder gemotiveerd ben om dit vol te houden.

Toch wat meer veerkracht hier in nodig. Accepteren dat ik op een lager niveau moet instappen. Jezelf accepteren gaat ook met de nodige veerkacht gepaard. Zo moest ik ook in augustus accepteren dat het niet mogelijk was om een ultra oid te lopen. En daarbij komt dat dit in september ook waarschijnlijk niet gaat lukken.

Als ik alles op alles had gezet was het waarschijnlijk wel gelukt maar qua gezinsagenda was dat niet erg wenselijk. Daarmee ging een mooie doelstelling voor dit jaar echt verloren. Al had ik al een keer een maand moeten overslaan wegens een overlijdensgeval in de familie. Dat rekende ik meer buiten mijn schuld dan deze. Nou ja, is het weer iets voor volgend jaar voor om in te plannen.

Sowieso wel druk aan t plannen. Mijn eerste 'zelfgeorganiseerde' loopje van drie dagen komt steeds dichterbij. Het gekozen parcours ligt niet ver van mijn woonplaats, het loopt namelijk door mijn 'eigen' provincie, het utrechtpad. Eén nacht slaap ik in een B&B, en één nacht kan ik door een klein extra ommetje te maken terecht bij familie. Het vereist nog wel wat denk- en planningswerk waar ik eerdaags echt aan moet beginnen. Maar goed dat zal wel goed komen :).

Augustus was wel een mooie maand van lopen. Geprobeerd om elke week rond de 80km uit te komen. Focus gericht om door consistent te blijven lopen het lopen weer op een wat hoger niveau proberen te brengen. Volume moet nu ook wel weer wat verder toenemen in aanloop naar de ISU.

Als ik de trainingsweken voorafgaand aan Limburg Loopt Lekker vergelijk moet ik nog wel wat stappen maken. Erg vervelend is dat Willem en Annemarie (www.funrunner.nl) hebben aangegeven dat ze voor t laatst 'Berg en Dal' gaan organiseren. Een loop waar ik mooie herinneringen, alsmede blessures, aan heb overgehouden. Daar moet ik toch wel gepast afscheid van nemen door hier aan deel te nemen.

Qua planning komt het duidelijk wat minder uit. Berg en Dal valt namelijk in de de week voor de ISU. Tja en dan zit je ineens met een dilemma. Of met een soort van zekerheid klaar willen staan, door niet deel te nemen aan Berg en Dal, om een stuk verder te lopen 'dan ooit' op de ISU.

Of meer risico nemen en zo'n mooie loop de plek geven die het verdient. Willem en Annemarie verdienen een hoge opkomst als blijk van waardering voor hun inzet. Eigenlijk ben ik er al uit.

'Te emotioneel' of  'te weinig doelgericht' kan je het noemen maar de ISU wordt volgend jaar nog een keer georganiseerd en Berg en Dal niet meer. En bovendien als je 120km wil lopen dan moet een 'trainingsloopje' van 42 of 60 de week er voor toch wel kunnen...

Na een belabberde 1.5 week ging het halverwege afgelopen week een stuk beter. Het keerpunt was waarschijnlijk die 2x3.7 km op 'tempo'. Alsof de spieren gedwongen werden om op te houden met zeuren. Klachten verdwenen met de dag als sneeuw voor de zon zodat ik zelfs op zondag een langere duurloop aandurfde.

Op de planning stond de nieuwe TreinTrail tussen Leiden en DenHaag. Route was reeds ingeladen maar 's ochtend bekroop me een gevoel van twijfel. Op de één of andere manier zag ik het niet zitten.

Toevallig viel m'n oog op een plaatje van het Kroller Moller museum, een eend drijvend in een plas water te midden van een bos. Een bos... Het regende op dat moment licht. Het idee maakte me direct vrolijk. Rustige hobbelen door een nat bos leek me de ideale manier om daar een paar uur aan te besteden.

Snel een mooie route opgezocht en vertrokken naar de Utrechtse Heuvelrug. Super gevoel tijdens het lopen. Heerlijk genieten van de omgeving, van de regen, van de single tracks, de hei die mooi in bloei stond. En bovenal totaal geen last van alle eerder genoemde blessures! Kijk daar word ik blij van :D.

Tijdens het lopen druk lopen mijmeren over een artikel van de groene Amsterdammer wat ging over veerkracht.

Een omgeving kan teveel krijgen van 1 factor waardoor de balans verstoort. De balans kan dermate verstoord raken dat er een nieuwe situatie ontstaat die waarschijnlijk minder gewenst is. De oude situatie blijkt dan niet zomaar terug te komen als de factor, waarvan teveel aanwezig is, wordt verminderd. De situatie is voorbij het omslagpunt.

Door diversiteit aan te brengen in de bossen zal het minder vatbaar zijn voor bepaalde ziektes die gevaarlijk zijn voor één soort bomen.

Door variëteit en uitdaging wordt veerkracht versterkt. Sommige systemen die optimaal functioneren zijn minder sterk dan ze lijken en makkelijk uit evenwicht te brengen.

Mentale systemen, fysieke systemen en natuurlijke systemen zijn gebaat bij veerkracht. Wie wil nu niet dat iets kan herstellen naar zijn oude staat als het een klap heeft gehad. Vermogen hebben om te kunnen incasseren.

Door veelzijdigheid ontstaat sneller dit herstellende vermogen. Aan de ene kant is de mens gebaat bij voorspelbare patronen. Patronen brengen gemoedsrust. Invloeden van buitenaf kunnen disruptie brengen. De mens is dus ook met afwisseling gebaat. Hierdoor kunnen onverwachte gebeurtenissen makkelijker/beter worden opgevangen. Want als afwisseling de regelmaat is is verandering altijd welkom.

De vergelijking tussen lopen en het leven wordt vaak gemaakt. Althans hij wordt vaak gemaakt door lopers. Variëteit is dus ook belangrijk voor de veerkacht tijdens/bij het lopen.

Afwisselende trainingen geven variëteit. Even uit de comfortzone geeft weerstand. Door niet altijd dezelfde uitdaging aan te gaan zal het lichaam sterker worden en beter kunnen omgaan/herstellen met/van (toekomstige) blessures!?

Afwisseling maakt het iig leuker. Misschien dat de uiteindelijke opbrengst iets minder is aangezien het systeem niet geheel wordt geoptimaliseerd voor 1 bepaald type loop. Overall zal je toch beter kunnen/moeten presteren op verschillende onderdelen. Danwel beter moeten kunnen omgaan met tegenslagen.

Dat maakt de stap naar een fiets of naar het water ineens een stuk logischer. Echter is dat wel net zo leuk... Tja daar denk ik nog even verder over na.

Voorlopig maar wat meer aandacht aan de diversiteit binnen het lopen schenken en er wat meer bij stil staan dat je überhaupt in staat bent om te lopen. Je kan zomaar ineens uit balans zijn.

Lopen hoort leuk te zijn. Maar soms is het minder leuk.

Normaal gesproken probeer ik altijd op zondag/maandag een stukje te schrijven over de afgelopen week. Als ik daar deze week gehoor aan had gegeven was het één groot klaagverhaal geworden. Iets wat ik niet wil schrijven omdat niemand daar wat aan heeft. Ikzelf in ieder geval helemaal niet.

Dus het duurde even voordat ik wat in durfde te typen. Je raad het al, het gaat al weer een stuk beter. Dus nu kan ik vrijuit weer wat in mij opkomt aan het internet toevertrouwen. Voor de eeuwigheid gekoppeld aan mijn naam door de zoekmachines.

Toch nog even klagen dan, althans een kleine uitleg is misschien wel op z'n plaats. Het gaat over pijn. Pijn in mijn kuiten, pijn in mijn achillespees, pijn in mijn knie, pijn in mijn hamstring en pijn in mijn heup. Het enige waar ik geen last van had was van pijn in mijn onderrug. Dat was dus positief.

Overdag deed het pijn, 's nachts deed het pijn, als ik stilzat deed het een beetje pijn en als ik bewoog .... deed het ook pijn. Aangezien het zowel pijn deed bij stilzitten als bewegen maakt het allemaal niet zo veel uit wat je doet. Zolang je het maar niet erger maakt.

Dat je vol zelfmedelijden een rondje aan het hobbelen ben. Niet te snel natuurlijk want ik had het gevoel dat dat niet kon. En tijdens dat hele rondje je welgeteld 5 secondes blij voelt. Blij dat er even een zweefgevoel was. Blij dat je even geen pijn voelde. Wie het klein niet eert is het grote niet weerd. Maar oi oi oi dit was toch niet fijn. Dit kon toch helemaal niet de bedoeling zijn. Het was niet elke loop gedurende de afgelopen 1.5 week maar het voelde wel als een eeuwigheid.

Ik snap nog niet helemaal hoe dit was gekomen. Wellicht door de stijging van het aantal kilometers per week, wellicht een nawee van de 6 uur, wellicht toch te enthousiast in Kroatië van heuvels afgedaald, wellicht 'gewoon' spierpijn. Wie het weet mag het zeggen. Voor mij is het in ieder geval nog een raadsel.

Aangezien de kuiten goed stram waren ben ik weer begonnen met de foamroller. 's ochtends en 's avonds sessies op de kuiten, de bovenbenen en de bilspieren. Met name de bovenbeenspieren en de kuiten hadden hier baat bij. Daarnaast 'gewoon' doorgegaan met de EDH. Scheldend op mezelf waarom ik toch weer de deur uit ging. Mezelf serieus afvragend of ik dit nu echt wilde. Echter onder het motto 'actief herstel' toch bleef doorbewegen.

En dat was niet leuk. Toch zat er langzamerhand verbetering in. Zolang ik rustig hobbelde en geen gekke dingen ging doen met intervals (hield ik mezelf voor) zou het wel goedkomen. Gisteren twee keer een 'tempoloopje' gedaan van 3.7km. Keihard voor gewerkt. Het ging moeizaam. Het ging zwaar. Het ging lastig. Maar toch ... langzamerhand leek het wel beter te gaan. Terug tegen de wind in ging het langzaam iets minder zwaar, langzamerhand voelde het beter.

En dan vandaag. Vandaag vrijwel zonder pijn gelopen. Er zijn nog zeker aandachtspunten maar ik hoop dat het ergste is geweest. Er gloort weer licht aan de horizon :D, dus direct besloten om me nu definitief in te schrijven voor de ISU. Die is geboekt. Nu rustig blijven en werken aan een goede opbouw. Ik heb er zin in.

Twee weken vakantie betekende ook twee weken niets schrijven. Even rust. Even een moment om de routine te doorbreken. Even op afstand weer naar jezelf kijken zonder last te hebben van de dagelijks gang van zaken. Lukt dat in twee weken? Eigenlijk niet. Twee weken is ergens net één week te kort. Althans ik ben het niet gewend om slechts twee weken in de zomer op vakantie te gaan.

En dat merk je op zo'n maandagochtend. Wezenloos op de rand van je bed zitten, beseffend dat het nu echt weer tijd is om in de routine te stappen. Enigzins lekker, want ook ik ben een gewoontedier. Anderzijds beseffend dat door de routine je ook dingen kunt missen/mislopen. De vervolgvraag is dan meteen: is dat erg? In hoeverre weet je wat je misloopt in hoeverre is het erg dat je iets misloopt. Zo probeer je alles te plannen dat je zo min mogelijk mist. Echter het is juist ook zo prettig om even wat dingen bewust niet te doen. De vrijheid die je hiermee krijgt in je hoofd en je agenda is ook erg prettig.

Routines brengen ook zeker positieve dingen met zich mee. Door iets veel te oefenen wordt je ergens beter in. Dit is zo'n wet typische wet van Meden en Perzen.
En op elke regel is er een uitzondering. Zo heb je Hinke die vrijwel zonder voorbereiding een goed resultaat loopt op een 24uur. Conclusie zou hieruit kunnen zijn dat iedereen een 24 uur kan lopen of in ieder geval ik zou dat moeten kunnen. Waarom zou ik het niet kunnen?

Een ander inspirerend voorbeeld is Jannet (en elke loper) die de HUT heeft gelopen. Geen dag lijkt optimaal te zijn vergaan, alsnog weet ze deze te finishen. Knap erg knap. Op een etappeloop kan je je eigenlijk ook niet echt voorbereiden. Het is de wil / de geest die bepaalt of je elke dag de moed op kan brengen om naar de startstreep te gaan. Je lichaam moet natuurlijk ook hier en daar meewerken.

Sowieso is na drie dagen Pieterpad mijn interesse in het etappelopen erg aangewakkerd. Meerdere uren heb ik al besteed aan het uitpluizen van mogelijk wedstrijden/etappelopen. Idealiter zou ik er één binnenkort lopen. Maar geen van de georganiseerde lopen past goed in de agenda. Lopen staat wat dat betreft niet op nummer 1. Al zijn er wel bepaalde wedstrijden waarvoor ik iets anders zou willen afzeggen. Of er omheen plannen natuurlijk.

Gisteren kwam mijn vrouw met de briljante opmerking, waarom ga je anders niet op eigen gelegenheid lopen .. dan zit je ook niet vast aan bepaalde dagen. Het voelde alsof er een kwartje viel. Natuurlijk is dat ook een optie. Zelf een eigen tochtje organiseren... duizenden ideeen schieten door m'n hoofd. Tijd voor het inplannen van een korte vakantie.