webzwerver

home » video » rss » twitter

De maandag after ... Waar moet ik beginnen. Ik heb al andere verslagen gelezen van mensen die deze trail ook hebben gelopen. Langzaam krijgt het ingewikkelde parcours en de verhangen of ontbrekende lintjes toch wel de overhand binnen het gevoel. En dat is eigenlijk zonde.

Was het dan geen ingewikkeld parcours? Het was een behoorlijk ingewikkelde parcours. Zeker als je alleen maar zwarte lijnen kan volgen op je GPS en je tegelijkertijd meerdere lijnen ziet staan maar geen idee hebt wat nu vooruit of achteruit is en/of je op de heenweglijn zit of toevallig op de terugweglijn bent uitgekomen.
Mijn strategie was op een gegeven moment bij twijfel rechtsafslaan. Dan zou ik uiteindelijk bij de finish uit moeten komen. Maar dat was al later in de race.

De Brabantse Wal Trail begon voor mij eigenlijk al op vrijdag. Met het OV vanuit Woerden naar de Stay Okay in Bergen Op Zoom. Voldoende leesmateriaal voor onderweg want volgens de reisplanner zou ik er minimaal 2,5 uur over doen (van deur tot deur).
En zo kwam ik uiteindelijk in het donker volgens planning aan in de stay-okay waar ik de sleutel van m'n kamer kreeg, mijn startnummer kon ophalen en de interne mens even wilde voeden.

Dat laatste was nog niet het geval na de maaltijd, maar om nu twee porties achter elkaar te bestellen vond ik wat ver gaan. Iets eerder op het pad had ik een friterie gezien dus het idee om nog wat vet naar binnen te werken klonk wel aanlokkelijk. Daar aangekomen bleek deze ten helaas al dicht. Vervolgens maar bedacht dat ik me er bij neer moest leggen en m'n bed op orde gemaakt waarna ik voor een kop koffie naar de algemene ruimte ging.

Meerdere mensen waarvan ik het vermoeden had lopers te zijn zaten daar al en langzaam ontspon zich een gesprek waar steeds meer mensen aan deelnamen. Mooi om gelijksoortige loopgekkies tegen te komen. Afstand en ervaring maakte niet uit, gedeelde passie veel meer.

Na de organisatie nog even mee te hebben geholpen met een tweetal tenten opzetten voelde ik dat het tijd werd om te gaan slapen. 22:00 en ik had het gehad, het moet ook niet gekker worden :). Vrij snel in slaap gevallen om 05:45 gewekt te worden door de wekker. Telefoon en horloge uit hun respectievelijke opladers gehaald, alles voor 100% opgeladen. Snel aangekleed, tas ingeleverd en naar het ontbijt getogen. Daar leek het wel of ik de laatste was (van de 75km lopers) die aan tafel aanschoof.

Echt ontbijten lukte niet, ik ben geen ontbijter, de vriendelijke man van de stay-okay bood nog wel aan dat we een lunchpakket in een papieren tasje mochten meenemen. Ik had geen idee hoe ik dat in m'n rugzak mee zou moeten nemen, hij had daar waarschijnlijk ook niet over nagedacht. Dus ik heb m vriendelijk bedankt.

Om 07:00 scherp gingen we na een korte introductie op pad, om na een paar honderd meter direct fout te lopen met de gehele groep waardoor we na circa een kilometer weer bij de Stay-Okay uitkwamen. Daar was ik op zich best blij mee, want het zou dan wellicht goed komen met het aantal kilometers. Mijn stiekeme hoop was om vandaag een 80km te lopen (de route was goed voor 78km).

En in het donker gingen we op pad, lichtjes voor me uit. In dat eerste uur heb ik sommige mensen meerdere keren ingehaald. Toen al bleek dat de route door zijn vele lussen makkelijk fout geinterpreteerd kon worden. Na circa 15km kwamen we bij post3 aan. Op navraag bleek dat Post 1 de stay-okay was en Post 2 alleen voor de 100kmlopers was.

Daarna liepen we in een wirwarparcours over de zogeheten "Hel van Huijbergen". Gelukkig liep ik toen samen met een Belgische dame die over een erg goede GPS beschikte waardoor we foutloos een keer of 3/4 achter elkaar over dezelfde heuvel werden gestuurd. Zo'n zelfde situatie ontstond even later op een zandhelling.

Langzamerhand liep ik vanaf kmpunt 20 wat uit op het groepje wat zich had gevormd. Rustig doorlopen en genieten vertrouwend op mij GPS liep ik lekker door. Om de 10km een dadel en om de 5/15km een vijg etend ging het lekker. Op zo'n 40km besefte ik me terdege dat ik nu pas op de helft was. Bij de post van 45km gaf mijn horloge al 48km aan. Het verschil wat de organisatie had opgegeven was ook 3km. Of ik die 3km nu al had gehad of dat ik 3km nu al extra had gelopen was wel een mentaal dingetje.

Maar goed rustig doorhobbelend kwam ik weer bij de stay-okay aan. Inmiddels weer in de regen. Mijn energieniveau ging wat omlaag, kreeg het toch wat koud, dus niet al te lang staan bij de post en weer door. Ik kreeg daar te horen dat ik de 3e 75km loper was. Nog nooit eerder op een derde plek gelopen dus dat gaf wel energie. Geen tijdregistratie bij deze trail maar toch...

Langzamerhand kreeg ik toch wat meer problemen met mijn maag. Met wat meer wandelen  probeerde ik daar meer controle over te krijgen wat uiteindelijk weinig effect had. Op post 65km zaten twee vrijwilligers in de regen (onder een tent) met een gezellig techno (oid) muziekje op. Even gepraat, even gelachen en weer door. Ik hoorde dat ik enkele minuten achter nummer 2 lag. Waarom ook niet dacht ik...
Even verder op was het bos volledig geel gekleurd met herfstbladeren. De regen kwam op dat moment hard naar beneden en ik hobbelde daar ... fantastisch!

Een volgende blik op mijn GPShorloge leerde mij dat het ..:.. uur was. Dat was gek want ik had geen tijd geprogrammeerd op mijn displays. En wat deed dat slotje daar in beeld? Ik realiseerde me dat de batterij zo goed als leeg was en de GPSfunctionaliteit was uitgevallen. Met nog een kleine 10km voor de boeg was dat best een tegenslag.

Ik had al weinig vertrouwen in de lintjes aangezien de GPS en de lintjes regelmatig niet overeenkwamen ofwel er waren lintjes weggehaald. Op goed geluk ging ik verder maar moest naar 1 km mezelf wel als verdwaald beschouwen. Teruggaan is voor mij erg lastig dus hoopte ik met mijn telefoon de weg te kunnen vinden.

Door de kou en de natheid waren mijn vingers verkleumd en reageerde mijn telefoon niet zoals normaal (ik kon niet van het ene naar het ander scherm swipen). Dus daarop ook geen navigatie. Vervolgens had ik het plan opgevat om de eerste de beste persoon aan te spreken of hij / zij mijn telefoon wilde bedienen en zo alsnog navigatie te krijgen. Wel de persoon die ik vond wist niet goed waar ik het over had maar wel behulpzaam,

Echter hij kreeg mijn telefoon ook niet op het goede scherm en hij mompelde iets van "het zal wel aan het weer liggen". Daar had ik me nog niet bedacht ... en besloot om voor een reboot te gaan. Na de reboot kwam er weer leven in mijn telefoon en vervolgens mbv Google Maps de weg terggevonden. Tevens nog een poging gedaan om deze afstand op te laten meten via Endomondo maar die heeft alleen een tijdsregistratie gedaan en geen afstand.

Uiteindelijk denk ik toch iets meer dan 75km gelopen en geeindigd met een raar onbevredigend gevoel. Het ging niet meer super (met mijn maag) maar ik liep nog wel, had het ontzettend naar mijn zin en dan is het vreemd om de route niet helemaal uit te kunnen lopen. Een mooie ervaring die voldoende leermomenten met zich meebrengt voor een volgende trail. Super enthousiaste organisatie met een enorm mooi gebied waarin volop getraild kan worden. Tx!

Kan enorm zijn. De voorbereidingen, het er na toeleven. De dag zelf. Maar juist ook het gevoel achteraf.

Het behaalde resultaat wordt gemeten aan de eigen verwachtingen maar ook aan andermans resultaten. Of niet. Je zou het niet moeten doen. Uberhaupt het meten van je resultaten. Gewoon genieten van het feit dat je kan lopen. Die ervaring zou de boventoon moeten voeren en deze  zou puur moeten blijven zonder binnendringende gedachten over doelstellingen en resultaten.

Toch waren het de gedachtes over het resultaat die de boventoon voerden totdat een comment op Strava verder doordrong. "Mooie afstand doe ik je niet meer na" van Remco. En verdomd hij heeft gelijk. Waarom die teleurstelling uiten over hetgeen je niet hebt behaald ... waarom het streven naar meer ... waarom het niet kunnen genieten van de loop op zich.

Was het niet zo dat ik niet heb genoten tijdens het lopen? Jazeker het liep super, mijn gedachtes dwaalden weg en gedurende meerdere uren liep ik lekker met t hoofd in de wolken. Dat ik dat later moest bekopen omdat ik me niet aan enig drink- en eetschema hield is een mooie les. Maar ook dat is genieten. Je bent zelf verantwoordelijk om vooruit te komen. Niets meer niets minder.

Omstandigheden zijn voor iedereen gelijk. De zon, de wind, de ondergrond. En toch omdat je elkaar continue op zo'n parcours tegenkomt is de strijd met de ander net zo aanwezig als die met jezelf. Doordat je elkaar ziet, doordat je geconfronteerd wordt met andermans kwaliteiten wordt je je bewuster van je eigen (gebrek aan) strategie. Hard maar waar. Maar ook mooi.

Want achteraf voel je de pijn niet meer. Achteraf verdwijnen de belemmerende gedachtes. Achteraf vraag je je af waarom je 3x van Luna's hebt gewisseld (gewoon omdat het kon... ). Achteraf denk je na over je eigen loop. Achteraf speur je heel FB af op comments en zienswijzes. Achteraf droom je over de loop en worden herinneringen magisch en achteraf ... weet je wat er beter kan ... en wat je hebt geleerd.

Zo heb je 6 uur lang je alleen maar zorgen hoeven te maken over hoe je de ene voet voor de andere krijgt met als resultaat een pure confrontatie met jezelf.

Onlangs lid geworden van een loopclubje. Eigenlijk lid geworden van twee loopclubjes, de Mikkeler Running Club (combinatie goed bier en lopen is alleen maar goed), en het clubje MarathonPlus waar dit blogje wat meer mee te maken heeft. MarathonPlus is gericht op alles wat minimaal de marathonafstand heeft. 

Het lopen van bij een club heeft, naar ik vooralsnog aanneem verschillende voordelen waaronder de organisatie van 'eigen' wedstrijden. Zo werd er op zaterdag / zondag het ultrafestival bestaande uit een 6-uurs, 12-uurs en een 24-uursloop georganiseerd. Doel bij elke variant is om zoveel mogelijk kilometers te draaien binnen de gestelde tijd.

Als nieuw lid van MarathonPlus voelde het als een morele plicht om hieraan mee te doen, daarnaast stond een 6-uursloop al een tijdje op mijn wishlist dus het nieuwe lidmaatschap was een bijzonder goed uitkomend excuus om af te reizen naar Deventer.

Voorafgaande aan de loop kregen we meerder berichten over een langzamer groter worden groep aan deelnemers met veel bekende namen uit de (ultra)loopwereld. Bijzonder om daar een keer bij in de baan te gaan lopen. Met de warmte in het vooruitzicht had ik me voorgenomen om behoudend van start te gaan en goed op het drinken te letten.

Een loop die start om 14:00 moest me goed liggen had ik me voorgenomen. In ieder geval niet om 05:00 ergens verplicht heenreizen. Nee deze keer nog voldoende tijd om het zaterdagritueel van boodschappen/schoonmaken etc... rond te breien. 

Om 11:45 klom ik in de auto met al m'n spullen op weg naar de wielerbaan in Deventer. Daar aangekomen kom ik als eerste vrijwel direct Endy tegen die met een gevoel van ik ga lekker veel kilometers draaien in 24 uur  rondliep. Een iets andere denklijn als die bij mij de overhand had, namelijk hoe ik de zes uur vol zou maken met als einddoel om me te richten op de afstand van 60 kilometer.

Na mijn tas langs de baan te hebben gedeponeerd kwam Albert op me aflopen die me herkende aan mijn sandalen.. Was gezellig om elkaar voor het eerst zo te ontmoeten ipv elkaar virtueel te treffen via Strava. Al snel was het daarna tijd om naar de start te gaan. De 6-uur en de 24-uur gingen tegelijkertijd van start. De 12-uur was om 21:00 ingepland.

In de eerste paar ronden liep het niet erg super. De hartslag bleef onveranderd hoog,  de zon scheen behoorlijk fel maar het belangrijkste was wel dat ik me niet erg goed kon ontspannen. Na een tijdje? haakte Christiaan die even kwam kijken bij het festival aan voor een rondje. Even kletsen en daarna weer door. Na zo'n 25 kilometer lukt het eindelijk om wat minder gespannen te lopen. Wellicht kwam dat ook wel door de wissel van sandalen, even wat rust genomen. De mono die toch net iets minder geluid maakte dan de Venado of gewoon simpelweg door het lichaam even wat rust te gunnen.

Gemiddeld deed ik elke keer zo'n uur over 10 kilometer. Vooraf had ik me voorgenomen dit zo'n drie/vier uur vol te houden en daarna proberen te versnellen. Dat plan viel wat in duigen omdat ik me daar niet goed genoeg voor voelde. Ik had me toen eigenlijk al moeten beseffen dat mijn energieniveau wat laag was.  

Het idee van racen, prooi en jager tegelijkertijd te zijn hield me lang bezig. Al in het begin werd ik een aantal keer ingehaald door enkele snelle lopers, waaronder Endy die bezig was met een goede start van zijn 24uur. Andere 24 uurslopers kozen voor een behoudendere aanpak waardoor ik me steeds weer kon richten op iemand anders om te kijken of ik hem/haar kon inhalen. 

Ik was met veel dingen bezig. Maar 1 ding had ik toch uit het oog verloren, namelijk voldoende eten. De lunch bestond uit 1 mini-kwarkbol, tussendoor niet veel gegeten en dat begon ik meer en meer te merken. Na 5 uur kwam eerst mijn maag via krampen in opstand, daarna steken in zij en op andere plekken. Dit zorgde ervoor dat ik het lopen regelmatig moest afwisselen met wandelen. Achteraf kan ik het energiegebrek goed verklaren, tijdens de loop was ik niet in staat om een goede analyse te maken van wat de oorzaak zou kunnen zijn. 

Na 43 rondjes (en in totaal officieel 55.685 km) vond ik het voldoende, nog iets van 2 minuten gewacht op het eindsignaal en mijn eerste 6-uur zit er op. Het rondjes lopen waar ik op voorhand erg tegen op zag was me enorm meegevallen. De verzorging was super, leuk ook om tussendoor de tijdwaarneming te kunnen volgen. Het is mooi om continue alle andere lopers te kunnen zien. Zo'n 6-uursloop heeft wel iets :).

Spontaan ontstond het idee mede omdat de eemmeerloop niet geworden was wat ik had gehoopt om me aan te melden voor de maasdijkloop. Op woensdagavond 1.5 uur voor sluitingstijd was de aanmelding verstuurd. Erg benieuwd of de organisatie mijn aanmelding nog volledig kon verwerken, per slot van rekening slechts drie dagen voor startdatum me opgegeven.

Op UltraNed stond dat het vorig jaar ietwat chaos was geweest met de route. Lopers verkeerde kant op gestuurd etc... Dingen waar je tijdens een marathon niet altijd op zit te wachten. Voor de zekerheid daarom maar de route in mijn horloge gezet. Op vrijdagavond kreeg ik de beloofde informatie voor het busvervoer van finish naar startlocatie. Mijn startnummer was 28 wat meteen het totaal aantal sololopers weergaf.

Door een onverwachts dierenarts bezoek met mijn hond later kunnen vertrekken dan de bedoeling was. Uiteindelijk 10 minuten voordat de bus zou vertrekken de parkeerplaats opgereden. Snel omgekleed om vervolgens op de bus te wachten die aan de verkeerde kant van het station bleek te staan. Enfin na een klein half uur rijden meende ik midden in de velden een startboog te ontwaren. Op een 200meter afstand stopte de bus waar eerste de skaters/skeeleraars zich mochten registreren en vertrekken alvorens de lopers hun startnummer mochten ophalen.

Bij start kregen we allemaal een succeswens en hand van de organisatie. Om stipt 18:00 vertrokken we allereerst voor een rondje Keent wat exact was uitgemeten zodat we uiteindelijk op de marathonafstand zouden kunnen komen. Na het rondje Keent werden we door het lokale fanfarecorps getrakteerd op een muzikaal intermezzo waarna we door de tweede kern Overangel heen mochten.

En zo gingen we op pad langs de Maas over de dijk met een lekker windje in het gezicht en een zon die zich gelukkig veelal verschool achter de wolken. Langs mooie vergezichten over de maas vervolgde de weg langs/door Neerloon, Ravenstein, Neerlangel etc... In sommige kernen werd er voor de gelegenheid een klein feestje gevierd waarbij we als lopers luidkeels werden aangemoedigd.

De kilometers vlogen voorbij, de vrijwilligers zorgden er voor dat de gehele route verkeersvrij was. Midden op de weg lopen was geen probleem wat ik ook maar deed om niet al te veel last te hebben van de schuine delen. Vanaf kilometer 35 probeerde ik nog wat aan te zetten. Dat lukte achteraf minder goed dan zoals ik het zelf op dat moment voelde :).

Naar mijn gevoel vloog ik Oss binnen en probeerde de laatste kilometer nog even voluit te gaan. Uiteindelijk in een tijd van 3:54:06 over de finish met voor zover ik het weet voor het eerst een negatieve split: eerste deel in 1:57:36, tweede deel in 1:56:29. Erg lekker gelopen, mooie omgeving, super organisatie. Een aanrader deze marathon :).

De kogel is door de kerk. Ik ben lid geworden van een loopclubje. Van de week voor het eerst een loopschema mogen ontvangen. En wat voelde het belangrijk. Mijn eerste training in opdracht van een 'echte' looptrainer. Niet gewoon meer lopen en kijken hoe het gaat volgens mijn eigen afgeleide van een trainingschema wat ik ergens heb gedownload. Nee nu ging het ergens om. Er moest een opdracht worden uitgevoerd ...!  Nou zo heftig was het ook niet maar het voelde toch anders. Lopen op hartzones ingesteld op bepaalde tijd. Mooi hoor! Eerste training nu achter de rug, ging lekker, op naar de volgende!