webzwerver

home » video » rss » twitter

Een tussenweek. Een werk-de-kater-weg-week. Een week waarin ik me anders had moeten voelen. Een week waarin ik de eerste paar dagen me alleen had kunnen motiveren om naar buiten te gaan op basis van het goede gevoel dat ik de 100km had uitgelopen werd een week waarin ik me even afvroeg wat het doel van het lopen was. Want er was per slot van rekening geen 100km gelopen. En dat voelde raar. Iets waar ik toch een kleine drie maanden naar toe had gewerkt is uitgedoofd als een nachtkaars.

Om mezelf wat te motiveren besloot ik om een paar dagen op tempo te lopen. Ik heb al vaker gemerkt dat dit wel lekker is na een periode van wat langere loopjes. Dit wel afhankelijk te laten zijn van de benen en het gevoel. Maar dat ging eigenlijk best goed. Een aantal dagen met korte loopjes met als hoogtepunt een verbetering van mijn 1mile record. Alles wel natuurlijk met GPS gemeten dus de ene meting gaf 5:59 aan en de andere 6:03. En dat op hetzelfde traject ... ik vind het knap. Iig wel sneller gelopen dan 1.5 jaar geleden met de strava contest #MyMile.

Zaterdag was een ander hoogtepuntje van de week. De wind opgezocht langs de Oude Rijn en deze ook hier gevonden. Een mooi tempo kunnen lopen van 5:00 de km. Het liep super. Op de terugweg naar huis geblazen daarin ook grotendeels op 5:00 de km proberen te lopen.

Zondag was de koek op. Ik had t even gehad met het weer, de kou en de krappe planning voor die dag. Uiteindelijk de week met een totaal van 62km kunnen uitlopen. 's Avonds besloten om me toch maar in te schrijven voor de Sjravele aanstaande zaterdag. Ik ben benieuwd naar het parcours. Het heeft voldoende geregend naar mijn gevoel om er een mooie blubberbende van te maken.

Op naar een nieuwe week!

Woensdag 06.03.2019
Uitrusten ... je kan er toch niets aan veranderen. Het leitmotiv van deze week. Rust voor de spieren. Rust voor de geest.
En de geest is opmerkelijk rustig. Als een groot zeecontainerschip is er een koers uitgezet die niet zomaar aangepast kan worden. Onvermijdelijk op het doel af. En zo voelt het ook. Alles wat ik heb kunnen voorbereiden lijkt klaar. Natuurlijk nog geen praktische zaken. Dat pas nog niet in mijn systeem.

Het taperen heeft ook voor fysieke verrassingen gezorgd. Alle pijntjes die ik tijdens de trainingsweken de afgelopen tijd heb genegeerd en die ook weg leken te zijn komen nu boven. Als bollen in de lente die hun kans ruiken omdat het mooi weer is. Ik herken alle pijntjes en ben iets minder enthousiast over het oppoppen als ik de ontluikende bollen zou verwelkomen.
Het lichaam krijgt rust en gebruikt de tijd die het krijgt om te herstellen. De pijntjes lijken dan ook weer langzamerhand te verdwijnen. Het zou mooi zijn als ik ook op dit vlak voor Hamme volledig hersteld ben. Daar reken ik voorlopig niet op.

Donderdag 07.03.2019
Het valt steeds makkelijker om te zeggen dat ik 100km ga lopen. Ik ben nu meer aan het idee gewend. Mensen blijven het toch wel vreemd vinden. Ook daar raak je aan gewend.

Zaterdag 09.03.2019
Eind van de middag in de auto gestapt naar Sint-Niklaas. Dit ligt op zo'n 15 minuten rijden vanaf Hamme. Normaliter rij ik altijd heen en weer op zo'n dag. Voor deze wedstrijd wilde ik volledig vrij zijn en volledig door kunnen gaan zonder me te bekommeren om een terugreis oid.
's Avonds in t hotel door t rustige vaarwater van m'n gedachten heen gebroken met behulp van de goede ouderwets 'sisters-of-mercy'. Na t luisteren van Dr Jeep en I Want more zat 'de zin' er helemaal in. Toen ook bedacht dat dit wel eens een zetje kon geven om moeilijke momenten dus voor de zekerheid alle nummers gedownload en m'n oortjes ingepakt voor onderweg.

Zondag 10.03.2019 RaceDay!
06:45 gaat de wekker. Rustig sta ik op en trek m'n loopkleding aan. In de auto op weg naar Hamme eet ik m'n ontbijt en als gepland ben ik rond 07:30 op de parkeerplaats bij de sporthal waar de route langs loopt. Ik had bedacht dat ik mijn eigen bevoorradingspost zou hebben in de achterbak van de auto. Alles lag klaar. Suikerwafels, extra water, droge kleding, reservesokken reserve navigatie. Naar mijn idee had ik van alles reserve en soms ook reservespullen van de reservespullen.
Als eerste me aangemeld. Daar kreeg ik een 'goodie-bag' met bier, noodnummers een chip en nog wat andere dingen. 4 lokaal gebrouwen bieren zijn altijd leuk. Maar zeker leuk als aandenken bij mijn eerste 100km.  Alles op mijn persoonlijke bevoorradingspost achtergelaten om vervolgens terug te keren naar de taverne om nog even verder te wachten op de start.

Vlak voor de start vloog de tent waaronder alles stond opgesteld al de lucht in. Dit was een voorbode op het weer wat we zouden krijgen. Ik maakte me er niet druk om en was gefocused op hetgeen wat komen zou. Om klokslag 08:30 vertrokken we. Het lukt op dat momet niet om mijn horloge op navigatiestand te krijgen en als activiteit te starten. Je zou verwachten dat de peak hetzelfde zou zijn als de run ... Iets wat ik vantevoren niet had getest dus snel besloten om niet op navigatie te lopen maar gewoon als 'run'. Op navigatiestand had ik echter ingesteld dat ik om de km een piepje kreeg om er aan herinnerd te worden dat ik wat moest eten of drinken. Nu maar iets vaker zelf op t horloge kijken en de tijd in de gaten houden. Om de 20 minuten besloot ik iets te eten en dat werkte eigenlijk super.

Zo was ik met name druk met m'n horloge, eet en drink strategie dat ik pas later opkeek en merkte dat ik achteraan in het veld liep al enige honderden meters onderweg. Ik wilde meteen in mijn eigen tempo lopen dus dat maakte ook niet veel uit. Gericht op een tempo van 5:30 de km hobbelde ik lekker door. Na verloop van tijd had ik wat meer oog voor de omgeving. Een dijk met daarnaast wat bos, kleine watertjes etc.. Voor mij een prima omgeving in te lopen.

Droog bleef het maar kort en al snel kwam ik erachter dat mijn wind/regenjack niet alles meer deed waarvoor het bedoeld was. De wind werd wel tegengehouden maar de regen niet volledig / volledig niet. Op de momenten dat het droog was liep ik dan ook met jack open om zo snel mogelijk weer op te drogen. En zo liepen  rondje 1 en 2 vrij makkelijk weg.

Aan het eind van rondje 2 op de parkeerplaats aangekomen, besloten om me even om te kleden. Ik had per slot van rekening niet alles voor niets meegenomen. Toch ook maar een waterzak in m'n racevest gehangen omdat een flesje van 33 cl net te weinig was voor een rondje. Voor de zekerheid ook mijn stormjack aangegetrokken. En zo liep ik na ongeveer 5 minuten droog en weer lekker warm verder voor t derde rondje. Al snel liep ik daar Bart tegen het lijf en aangezien de wind in kracht toenam leek het praktisch om wat bij elkaar in de buurt te blijven.

Geen enkele tent van de verzorgingsposten kon overeind blijven en zelfs de dixies waren omgewaaid. Op de heenweg over de dijk hadden we duidelijk de wind in de rug. Vooruitgeblazen door de rukwinden bleef ik af en toe met moeite overeind. Bij het lusje aan het eind van de dijk zou het lastigste stukje komen. Volledig hierop ingesteld bleek dat de wind iets gedraaid was waardoor het enorm meeviel totdat de beschutting aan de rechterkant wegviel en de wind vat op ons kreeg. Al met al kwamen we hier nog redelijk door. Langs het bosje op de terugweg zagen we een boom als een houtje afknappen. Best heftig. Ondertussen was het pad bezaaid met takken / stokken die losgewaaid waren.

Aangekomen op het stuk waar we op de heenweg vol de wind in de rug hadden waren wij nu aan de beurt. De wind beukt er lekker op los waardoor ik af en toe gewoon stil kwam te staan. Mooi weer om in te lopen, maar wel erg slopend. Aangekomen bij de verzorgingspost begreep ik dat de wedstrijd afgelast/ gestaakt was. Toen we weer op pad gingen vroeg ik het nog een keer na of ik het echt goed had begrepen. Eigenlijk onvoorstelbaar maar ook wel weer begrijpelijk toen ik later twee forse omgewaaide bomen zag die op de weg lagen. Ik kon de omgewaaide bomen niet meer tellen. En op de parkeerplaats was het een complete ravage.

Geen 100km voor mij vandaag. Dat is enerzijds wel een bittere pil. Aan de andere kant heb ik een enorme mooie periode meegemaakt in de voorbereiding op deze wedstrijd. Aantal supertrainingsweken gehad waar ik anders niet snel voor zou kiezen of aan zou denken. Het heeft de bakens verzet en dat is mooi.

Maandag 25.02.2019
Gelopen op de automatische piloot. Tweede rondje vondelpark ging qua gevoel al een stuk beter dan het eerste rondje.

's Avonds een stuk met Luuk gelopen. Mooi rondje langs de sportvelden waar t beest bij gratie van de almachtige gemeente eindelijk ergens los mag lopen. Nagedacht over opmerkingen van Hans en Jannet over herstellen en bijkomen met onder meer de hashtag #noumoetjeweldoorgaan. En dat is ook zo. Niet voor niets afgelopen weken deze trainingsarbeid er in gestoken.

Zoals Hinke ook vertelde, gewoon aan beginnen en je kan altijd stoppen. Zo op voorhand vind ik dat een moeilijke gedachte . Aan de andere kant moet ik leren om niet het hele pad te willen overzien en er gewoon aan te beginnen.

...

Zo kan het best druk in je hoofd zijn.

Dinsdag 26.02.2019
Vandaag eens begonnen aan wat waarschijnlijk elke hardloper wel een keer in zijn leven doet. En dat is het maken van een PR-overzicht. Althans het leek me leuk om een overzicht te hebben van mijn beste tijden per jaar. En de (eventuele) progressie inzichtelijk te maken in mijn PR's. Dat vereist nog wat denkwerk.
Prominent bovenaan in de lijst staat mijn nog te behalen PR in Hamme. Nu hoef ik dat alleen nog maar te lopen :).

Tijdens het lopen kwam ineens het deuntje naar boven "elke dag een stapje sterker". Mooi motto voor de komende paar dagen.

Woensdag 27.02.2019

Wat hieronder volgt is iets in de categorie: "soms zit er wat in je hoofd en moet het er gewoon uit".

tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap
Nauwelijks hoorbaar loop ik door t Vondelpark.
Zo midden op de dag even weg van kantoor.
tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap
Op t ritme van m'n benen.
Af en toe voorbijgelopen door zwaar ademhalende lopers met zware stappen.
tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap
schouders laag, armen ontspannen
ademen door de buik, blik gericht op t asfalt
tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap
Langs de man met 7 honden die een bad nemen in de vijver.
Wolken van wiet stijgen op vanaf de bankjes.
tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap
Groepen toeristen omzeilend.
Aan de kant blijvend voor fietsers.
tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap tip tap
Rustig in mijn eigen zone.
Lopen is mooi.

's Avonds is de kogel door de kerk gegaan. Definitief ga ik nu in m'n eentje naar Hamme. Ter compensatie dat ik ook weer veilig terug kan komen voor de zekerheid een hotel in de buurt geboekt. Stel dat het niet in één keer lukt om die avond terug te gaan is er nu een escape bij de hand om te overnachten en de volgende dag terug te rijden. Geeft ook rust om te weten dat niet de halve familie op me zit/hoeft te wachten totdat ik klaar ben.

Donderdag 28.02.2019
Hamme. Je staat er mee op en je gaat er mee naar bed. Eigenlijk moet ik dezelfde strategie gebruiken als bij de SallandTrail van afgelopen jaar waarin ik had bedacht dat de eerste lus van 50km niet meetelde. Het ging toen om de laatste 25km. Als ik dat doorvertaal gaat het in Hamme niet om de eerste 80 maar om de laatste 20km. Je zal toch naar Hamme zijn gegaan om die laatste 20 niet te lopen. Nee dat kan dus niet.

Vrijdag
Het loopje van vandaag was vanaf het station naar huis. In totaal 1.7km in spijkerbroek en winterjas. Telt mee voor EDH maar was ook meer dan voldoende voor die dag. Totaal overgegeven aan de vermoeidheid van de week en de afgelopen trainingsweken. Onder t genot van een mooi bier 'Toewijding' van brouwerij van Moll de documentaire 'Valley Uprising' over klimmers gekeken op Netflix. Hierin een mooie zinsnede tegengekomen: Committed to the unknown - Geef je over aan t onbekende. En dat is natuurlijk ook van toepassing op t lopen van een onbekende afstand. Om t maar meteen even door te trekken ... Durf te gaan. Durf je over te geven. Durf te accepteren dat je kan falen. Maar doe er alles aan om te slagen :). Food for thought

Zaterdag / Zondag
In t weekend echt bijgekomen. Eindelijk het gevoel dat het qua energie weer enigzins op niveau zit. Nu nog een week om te werken aan een surplus. Zondag mooie loop gedaan. Totaal geen zin om met t racevest te lopen. Daarom mezelf op de bonnefooi er op uitgestuurd.

Gewoon kijken hoe het gaat. Waar de energie zit en waar energie uitgehaald kan worden. Energie kreeg ik van twee versnellingen waarvan de laatste vol tegen de wind in was. Net niet in staat om de loper voor me in te halen. Maar wel lekker tegen de wind in kunnen rammen. Daarna even bijkomen om vervolgens op shuffletempo de 21km vol te maken. Gewoon lekker in m'n eigen mojo. Regenjas gaf meer dan voldoende bescherming tegen de wind en regen. Zag overigens ook dat het in Hamme waarschijnlijk niet windstil gaat worden iets met windkracht 5 geeft de voorspelling nu aan. Maar ach wat zijn voorspellingen...

Gekker moet het ook niet worden flitst door mijn gedachten heen. Ik ben onderweg van Amsterdam naar Woerden. Deze keer gekozen voor de route langs de rivieren / wateren. Mooi lopen langs de Amstel. Rustige dijkdorpjes / gehuchtjes. Af en toe aan de kant voor een tractor. Heerlijk doorlopen.

Ik besef me de PRkansen halverwege en probeer het tempo vast te houden. De wind maakte het in het begin wat koud maar werd gedurende de loop minder en minder. Eén van mijn mooiste lopen tot nu toe denk ik zomaar.
Met een gemiddelde van 5:30 per km heb ik spontaan een PR op de 50km gelopen Niets officieels maar toch bijna exact 19 minuten sneller. Ik ben trots. Het voelt alsof ik boven de wereld zweef. Super zo'n 'loopje op woensdag'.

Het zou een sowieso een heftige week worden met deze 'trainings-ultra' midweeks en de sjravele op zaterdag. Door die laatste moest ik helaas een streep halen door het overlijden van een oom van mijn vrouw. Met een wake op vrijdagavond en een crematie op zaterdagavond was dat behoorlijk intensief.

Vrijdagavond na terugkomst een vernieuwde website gelaunched. Hier ruim 1.5 maand aan gewerkt. Launch ging goed en verliep zonder problemen. Meteen een speedtest bij Google gedaan. Nog nooit gehad dat deze meteen op een score van 100 uit 100 ging zitten. Uiteindelijk tot 01:30 bezig geweest.

Zaterdag vroeg op om alles in huis te regelen. Zaterdagavond na terugkomst van de crematie in Woerden met ongeloof alle gelopen tijden in Steenwijk bekeken. Wat is daar hard gelopen. De vibe leek er goed in te zitten.

Zondag zou ik ipv zaterdag een 'leuke' afstand lopen. Om nog enigzins het Sjravele gevoel te krijgen besloot ik om de UHT te gaan lopen met als eigenlijke doel deze heen en weer te hobbelen. Zo gezegd, zo gedaan en om omstreeks 09:00 vertrok ik. Korte broek en kort shirt bleken te koud te zijn. Dus al snel had ik de sleeves, handschoenen en muts er bij aangetrokken. Het was koud maar mooi weer om te lopen.

De eerste 6 kilometer gingen dan ook soepel. Maar daarna werd alles minder. Ik kon niet genieten van het lopen. De benen waren niet per sé moe maar het lijf wel. Daarbij had ik moeite met focussen danwel het hoofd leegmaken. Om mezelf een doel te stellen hield ik mezelf voor dat dit het vierde rondje was van Hamme met nog één ronde (de terugweg naar Driebergen) te gaan. Geen moment kon ik me daartoe overtuigen. Ik had geen zin om het frisse bos te lopen. Het beeld van mezelf zittend op een zonnig terras kreeg langzamerhand de overhand.

Het goede gevoel na de 50km van woensdag was weg. De mojo was gone. En ik wist eigenlijk wel dat het een enkele reis terug per trein zou gaan worden. Na 32km aangekomen in Rhenen. Geen vermoeide benen maar had er volledige vrede mee en kocht mijn ticket voor de reis terug. Ronde 5 in Hamme gaat wat worden. Als ik natuurlijk ronde 1 t/m 4 goed doorkom.

Weer een week van meer dan 120km. Het is ook niet gek dat ik vermoeid ben. Er is nog wel wat werk te verrichten. Maar nu eerst bijkomen. Het lichaam (en de geest) wat rust gunnen zodat de focus terug kan komen.

Week 7 al weer van 2019. En het was wel een superweek. Nog niet eerder zoveel kilometers in één week gelopen. Ik verbaas me er nog steeds over wat een lichaam kan hebben en handlen qua belasting. Vier jaar geleden was dit aantal kilometers in een maand al errug veel. Nu ben ik in staat om zo'n week redelijk schadeloos door te komen. (Nog steeds herstellende dus ik hou een slag om de arm).
Op weg naar Hamme is dit, denk ik ook, nodig.

Op maandag gestart met een speedrun, ondanks mijn goede voornemen om me meer te gaan richten op de langzamere kilometers. Het begon enigzins rustig door het Vondelpark. Ik had besloten om het Rembrandtpark en het Erasumuspark in één run te koppelen. Dat zou ook rustig moet kunnen echter ... ik ben blijkbaar nog niet voldoende opgegroeid om rustig te blijven in het Amsterdamse verkeer. Elke keer wordt ik getriggerd om 'even' voor een tram te gaan, 'even' dat groene stoplicht te halen en 'even' tussen die voetgangers door te schieten. Al met al werd mijn snelheid steeds hoger en kwam er van mijn goede voornemen niets terecht. Dat moest dinsdag beter.

Dinsdag besloten om na het werk (wie vroeg start is ook vroeg klaar -> leve het thuiswerken!) twee rondjes molenvliet te draaien. Nog geen 200 meter van huis of ik zat al volledig in mijn eigen bubbel. Heerlijk in een zen-modus deze rondjes kunnen draaien. Woensdag wederom een tweetal rondjes, dit keer door het Vondelpark. Al in gedachten bij de volgende dag waar een lange afstand op mijn wensenlijst stond.

Donderdag kon ik gelukkig ook vroeg starten in Amsterdam. Hierdoor was ik in staat om 16:15 (na exact 8.5 uur te hebben gewerkt) te vertrekken op m'n Luna's richting Woerden. De eerste dag dat de zon zo ontzettend goed door kwam. Engzins te snel door het Amsterdamse verkeer kwam ik na de RAI onder het tunneltje door al snel na zo'n 5km aan de andere kant van de ring. Ik had een eetschema opgesteld om mijn maag te testen. Om de 5km mocht ik van mezelf wat van een suikerwafel eten. In een mooi tempo wat ik rond de 5:30 per km probeerde te houden liep ik de ene na de andere kilometer weg, Door Waver, wat nog steeds als sluiproute wordt gebruikt door enkele snelheidsduivels in auto's #gevaarlijk.

Langs de hoofdweg over een beroerd gelegd fietspad richting Wilnis, daar op de kruising met de proviniciale weg moest ik wachten op het verkeerslicht. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om me wat warmer aan te kleden. Voorzien van hoofdlamp, reflectieshirt en led-armband ging ik verder in het naderende donker. De weg na Wilnis is mooi in het licht maar donker zonder straatlantaarns en door het vele water leek het direct ook een stuk kouder. De warmte van een stal, 10m van de weg af, was opmerkelijk tussendoor. Vervolgens over de van teylingenweg langs Kanis en Kamerik. Dat was even een lastig stuk. Ik had al besloten om er 40km van te maken dus draaide ik linksaf geestdorp op om het aantal kilometers rond te krijgen. Zo kon ik na 3 uur en 47 minuten mijn eerste duurloop van de week afronden. #jeuh

Vrijdag als dag tussendoor 1.5 rondje VP gedaan. Bijkomen van de dag ervoor, en voorbereiden op de dag er na want zaterdag stonden twee rondjes Oudewater op het programma. Ik was erg benieuwd of dat ging lukken. Het voornemen was om er twee rondjes van te maken. Niet minder. Zo gezegd zo ging ik op pad met het doel om iets rond de 6:00 iets boven de 6:00 te lopen.

Al snel had ik door dat het eetschema van 1x in de 5km niet ging werken. Daarom besloot ik op 1x in de 2km iets te drinken en er een feestje van te maken door 1x in de 4km er ook wat eten (suikerwafel) bij te doen. En mijn maag bleef wederom stabiel #dubbelJeuh. Ik had er op voorhand op gerekend dat de start van het tweede rondje misschien psychisch wat lastig zou zijn (Hamme wordt 5x een rondje) maar ik kon gewoon zonder al teveel problemen rustig doorhobbelen.

Langs het water, vlak voor een bocht, richting het Linschoterbos hoorde ik op een gegeven moment een enorme smak. Geschrokken stopte ik en zag een oudere man langzaam afremmen. Iets verder terug lag, vermoedelijk zijn vrouw, bewegingsloos op de grond. Tussen hen en mij lag een meter of 8 water dus ik kon er niet snel heen. Ik wachte even af wat de man ging doen.

Hij liep op zijn vrouw af die nog steeds stil op de grond lag en probeerder haar overeind te krijgen. Gelukkig kwam er op dat moment iemand aan hun kant van het water aangefietst die direct stopte. Toen er van de andere kant ook nog een fietser aankwam die meteen van zijn fiets afsprong had ik niet meer het gevoel dat ik direct het water in moest duiken en probeerde weer verder te hobbelen. Het stomme was dat 200m na de bocht een brug was die ik op dat moment niet had gezien. Aangezien er al genoeg hulp was liep ik verder. Toch mooi dat iedereen direct van zijn fiets afspringt / stopt om hulp en bijstand te verlenen waar dat nodig is.

Met een wat gemixt gevoel kon ik mijn tweede duurloop (38km) van deze week afsluiten. Ik voelde m'n voeten wel. Ik twijfel nu over het type Luna wat ik in Hamme moet gaan aandoen. Eerstvolgende duurloop maar eens proberen op de Mono's in plaats van de Venado's. Die geven net iets meer bescherming voor de voet.

Zondag was druk met familiebezoek.We waren nog net op tijd thuis zodat ik nog een glimpje zon kan meepakken. In het kader van EDH het rondje gelopen. Anders had ik dat waarschijnlijk niet gedaan. Het wandelen met de hond werkt overigens super als 'uitloop-therapie'. Alle vastzittende spieren komen net genoeg los waardoor alles toch heel anders aanvoelt datn 'voor' het uitlaatrondje.

Een week van 121.4 km volgens Strava. Ik vind het nogal wat. Nu hopen dat alles heel blijft en nog zeker 1 week er vol tegenaan. Tevens bij de eerste 1000 geeindigd van de februari 200km distance challenge op Strava. Zo hoog nog nooit gestaan... en de maand is nog niet voorbij! :D