2019 week 25 - onwetend

Door het artikel 'vergeet niet te dansen' volledig even teruggeworpen in de betrekkelijkheid van mijn kennis over het ultralopen tezamen met voor mij wederom niet te bevatten prestaties op 24 uur races van een paar mooie ultralopers in NL die mij deden beseffen dat ik slechts een groentje ben.

Het besef en inzicht in de stelling dat je enkel vooruitkomt door regelmatig even goed op je je bek te gaan kwam weer hard binnen. Altijd voor waar aangenomen echter blijkbaar nooit echt doorgedrongen. Maar nu door het artikel goed te lezen in combinatie met deze prestaties begrijp ik dat ik eigenlijk nog vrij weinig tot niets weet.

De gedachte dat je pas tot jezelf komt wanneer de uitdaging te groot wordt om te bevatten begrijp ik denk ik nu iets beter. En hoe vaak heb ik mezelf gepusht om echt een grens hierin te verzetten. Zelden erg zelden. Altijd waren de lopen in die zin nog overzichtelijk, al dacht ik voorafgaande aan menig loop dat ik niet wist waar ik aan begon toch ontbeerde mij een gevoel van totale onwetendheid waarin echt een sprong in het diepe moet worden gedaan.

De leus / website "It's better to go too far, than not far enough" kan in datzelfde licht worden gezien. De acceptatie op voorhand dat je kan falen. Maar toch alles zo goed als mogelijk van tevoren plannen om zo ver als mogelijk te komen. Het is in feite een contradictie. Wat als die onmogelijke loop direct de eerste keer lukt. Betekent het dat je dan op voorhand voldoende geleerd hebt om deze uit te kunnen lopen. Of werkt het het meest louterend door hierin je meerdere te erkennen.

Hoogmoed komt voor den val, maar als je doelbewust je doel hoger stelt dan dat jezelf verwacht aan te kunnen is het dan hoogmoed of stel je je hierin gewoon kwetsbaar op? Anderzijds in elke loop kan er iets verkeerd gaan waardoor je niet bent om m uit te lopen.

Ik hou wel van wat zekerheid. Gecombineerd met een deel onzekerheid waardoor ik niet alles in de hand heb maar er op voorhand wel het beste van wil maken. Gecontroleerd en beheerst zijn tot nu doe de keuzes geweest voor loopjes. En dat is ook vrijwel altijd goed gegaan. Weinig echt verkeerd gegaan echter wel voldoende leermomenten gehad. Een failure blijft een failure. Volgens Marian Donner / Harari weten we wie zijn door de keuzes die we maken en de fouten die we daarbij begaan. Wat je daarmee doet vormt je als mens.

Vaak weet je van jezelf al waardoor er dingen verkeerd gaan. Of je verzint een reden/excuus waarom er iets verkeerd zou kunnen gaan. Het zijn van die dingen die gaan spelen als je al een mooi eind onderweg bent en de vermoeidheid parten begint te spelen.

Hoe meer je weet hoe meer je je beseft dat je minder weet. Ik sta nog aan t begin van de mooie weg die ultralopen heet.

Subscribe to Webzwerver

Don’t miss out on the latest issues. Sign up now to get access to the library of members-only issues.
jamie@example.com
Subscribe