3 Bruggen Ultra #finish

26.11.2016 06:00 uur

Eindelijk was het zover. Na een paar nachten minder te hebben geslapen was ik ook vandaag eerder wakker dan mijn wekker aangaf. De avond ervoor had ik alle spullen klaargelegd, zelfs de bidons en waterzak waren al gevuld. Dit keer niet alleen met 'plat' water maar vermengd met verschillende poeders. Poeders voor herstel, poeders voor een langdurige inspanning en poeders voorafgaande aan een grote inspanning.

Na een nogal lange herstelperiode van de Eemmeerloop heb ik mijn eerdere principe 'we run on water' aan de kant gezet. Aandacht lag ook in de voorbereiding met name op rust en voeding. Althans de laatste paar weken. Echt veel kilometers maken durfde ik ook na de Beek en Dal marathon niet meer aangezien de knie lichtjes aan het protesteren was. Uiteindelijk in de laatste week leek het echter de goede kant op te gaan, dus ik kon in ieder geval aan de start verschijnen. En zoals sommigen dat beweren is daarmee de helft al weer gedaan. De tweede helft was het simpel uitlopen van de race/loop. Of het echt simpel ging worden betwijfelde ik ten zeerste, maar goed ... na een hond uit te hebben gelaten reed ik om 07:00 uur op weg naar Kampen.

Onderweg bleek al dat de voorspelde mist daadwerkelijk was komen opdagen. In Kampen was de mist zeker niet minder. De temperatuur bleek later die dag ook niet ver boven het vriespunt te zijn gekomen. Na aanmelding en het gebruikelijke geknutsel met het bevestigen van de startnummers ging ik op weg naar de kantine waar ik Jurriaan ontmoette waarmee ik een stuk BenD marathon had gelopen. Onze strijdplannen waren min of meer gelijk, rond de 6min. per km te gaan lopen en dan kijken waar het schip zou stranden.

Na een korte intro van de organisatie mochten we om stipt 09:00 uur vertrekken. Ik had me 'strategisch' achteraan het veld opgesteld om onder geen voorwaarde in de verleiding te komen om te snel te gaan starten. Al vrij snel bleek een groepje lopers ongeveer hetzelfde plan te hebben, weliswaar iets trager dan ik in eerste instantie voor ogen had maar ik zag wel de voordelen van het samenlopen opwegen tegen het koste wat het kost strak die 6min per km te lopen.

Ons uitzicht

Eenmaal uit Kampen gekomen liepen we via de Roggebotsluis op de Vossemeerdijk 'echt' langs het Ketelmeer. Langs water, in de mist, weinig geluid behalve af en toe pratende lopers. Mooi volk die 'echte' ultralopers. De eerste verzorgingspost bereikten we na circa 17km. Volgens plan wilde ik me niet gek laten maken, dus ik dronk wat cola, at een winegum, nam rustig een foto van de omgeving, nam even tijd om af te wateren ging daarna weer op pad. Toen bleek dat ik de enige was die hier zo rustig de tijd voor had genomen. Aangezien ik niet de rest helemaal alleen wilde doorhobbelen zette ik wat aan om weer terug in het groepje te komen. En dat duurde langer dan verwacht. Ik liep in, maar het ging niet hard. Uiteindelijk wist ik weer aan te sluiten maar had ook direct besloten om de volgende post het iets minder relaxed aan te doen.

De volgende kilometers liepen we in wisselende samenstelling. Soms alleen, soms een klein groepje, soms getweeën. De stilte en de mist maakten het mooi. Op sommige stukken liep de cadans gelijk en werd het lopen meer dan lopen alleen. De Ketelbrug deed echter haar opwachting. Het geraas van verkeer over de brug doorbrak de stilte van de mist. Toch duurde het nog even voordat we de brug daadwerkelijk zagen opdoemen. Een imposant bouwwerk wat mijn bovenbenen niet geheel prettig vonden om te beklimmen. Na de Ketelbrug was het volgende rustpunt. Geleerd van de vorige keer hield ik 'mijn' groepje in de gaten maar constateerde dat er eigenlijk geen groepje meer was. Iedereen liep uiteindelijk 1 voor 1 weg om weer op pad te gaan. Onder het motto 'wat is, dat is' ging ik ook weer op pad.

Na verloop van tijd kwam er toch weer een groepje lopers bij elkaar van circa 7 man/vrouw, hoofdzakelijk gevormd door een viertal lopers die continue iets achter me hadden gelopen. Nog steeds met ongeveer 06:10min per kilometer hobbelden we langs het Ketelmeer in de mist op weg naar de brug die ons over het Ramsdiep moest helpen. In de verdere kilometers dunde het groepje langzamerhand uit. Rond het 50km punt troffen we laatste post. Ik realiseerde me goed dat ik nu verder zou gaan lopen dan ooit ervoor. Die gedachte gaf wel wat stof tot nadenken.

Nu met z'n vieren bleek dat ik in een groepje erg ervaring ultra-lopers was terecht geraakt, hetgeen ik ook eigenlijk al vermoedde. Nellie, Henk en Wessel kenden elkaar al geruime tijd, wisten goed van elkaar wat kon en niet kon. Erg mooi om zo verhalen aan te horen en ervaringen op te vangen. In IJsselmuiden mochten we een hele mooie brug links laten liggen en kwamen uiteindelijk in een soort van niemandsland.

Doordat de zon even op Kampen had geschenen en wij nu in een, naar het leek, totaal verlaten koude mistige omgeving liepen hakte dit er wel even op mijn psychologische gesteldheid. Daarbij besloten de andere heren dat het tempo iets opgeschroefd kon worden. Al met al waren het behoorlijk pittige kilometers op het eind. Maar uiteindelijk na x rotondes mochten we ineens tegen alle verwachtingen in naar links om snel daarna het terrein AV Isala '96 op te lopen. Gezamenlijk over de finish werd er meteen een Brugse Tripel in onze handen geduwd.

26.11.2016 circa 16:00 uur
Langzaam loop ik vrijwel direct naar de auto om snel naar huis te gaan. Want m 'n dochter wilde toch wel graag ook door mij gecoacht worden tijdens haar waterpolowedstrijd. Moe, blij, hyper en uitgeput rustig op weg naar huis :)

Subscribe to Webzwerver

Don’t miss out on the latest issues. Sign up now to get access to the library of members-only issues.
jamie@example.com
Subscribe