60 van Texel 2019 - De Loop
Zaterdagavond verzamel ik de spullen die ik nodig denk te hebben. Qua weer was het somber en fris. Dus daarvoor leg ik kleding klaar. Enthousiaste berichten over het weer negeer ik. Ik ben liever iets te warm gekleed dan te koud. Na bestudering van mijn sandalen neem ik ook voor de zekerheid een reservepaar mee. Het zal me niet gebeuren dat dit ietwat versleten paar het gaat begeven.
Inmiddels volgens vast recept snij ik de suikerwafels in stukjes, vul een plastic flesje met water en gooi tevens een liter in de drinkzak voor op mijn rug. Al met al best wel weer een zware rugzak geworden. Maar ik vind het wel fijn om alles bij de hand te hebben.
Zondagochtend check ik de 120km deelnemers op de legendstracking. Mooi om de voortgang te zien van veel bekende namen. Het weer valt direct al mee. De zon is duidelijk zichtbaar en de wolken zijn grotendeels verdwenen. Ik blijf bij mijn kledingkeuze om goed te kunnen anticiperen op de wind. Windkracht 4 was, volgens het laatste weerbericht wat ik had gecontroleerd, beloofd. Volgens een Texels restauranteigenaar heet dat op Texel windstil. Goed ... windstil weer met een zonnetje. Dat beloofd een mooie dag te worden.
Ik spot bij de start verschillende bekenden maar ben al in mijn eigen zone en geef er de voorkeur aan om rustig te wachten tot we weg mogen. Om stipt 10:35 gaat het los. Als iedereen een beetje zijn / haar tempo heeft gevonden komen we de eerste 120km lopers tegen. Bijzonder om te zien. Op het eerste stuk strand merk ik direct dat we de wind niet vol tegen hebben zoals ik had verwacht. Waar het twee jaar geleden best handig was om in een groep te lopen was dat nu zeker niet nodig. Dat was goed te merken aan het beeld voor me. Overal liepen lopers in hun eentje de beste route uitkiezend breed verspreid over het zand.
Al snel begon mijn achillespees te protesteren waardoor ik blij was om na zo'n 13.5 km van het strand af te mogen. Even een andere ondergrond moest wat verlichting brengen. Het stuk over het knobbelpad naar de randweg is altijd een klein feestje om te lopen. Hier stond net als in 2017 een grote groep supporters die alles en iedereen toejuichten. Mooi om te lopen! Daarna doken we weer de rust in om na zo'n 18 km weer het strand op te gaan. Het strand lag er mooi bij met uitzondering van enkele stukken. In de buurt van paal 19 stonden mijn vrouw en dochter. Gaaf om ze zo eens tijdens een loop te zien.
Bij km 25 draaiden we een voet/fietspad op. Twee jaar gelden werden we op dat stuk getrakteerd op hagel en ijskoude regen. Nu begon de zon in kracht toe te nemen. Het enige wat ik dacht was 'nog maar 35 km laten we proberen om te gaan racen'. De pijn van de achilles was ondertussen verdwenen. Gewoon kijken hoe het zou gaan als ik t tempo wat op zou voeren. En zo vloog ik langs alle bekende punten van vorige keer, daar waar ik vorige keer voor het eerst echt pijn begon te krijgen. Daar waar het niet meer ging en daar waar ik op moest geven. Zo ging het niet vandaag. Ik voelde me goed en sterk en kon lekker doorlopen.
Voorbij De cocksdorp besefte ik me dat ik op nieuw gebied liep. Een vreemde gewaarwording. Want het begon meteen wat minder te lopen. De maag begon op te spelen. De suikerwafel viel wat minder lekker naar binnen en ik merkte dat ik erg verkrampt liep. Met name in de schouders. Deze waren totaal niet ontspannen. Door het tempo iets naar beneden bij te stellen probeerde ik de inspanning van het lichaam te verminderen. Daarbij ging de focus op het ontspannen proberen te lopen. Dit had vrijwel direct een positief resultaat. De maag knapte op en ik kon weer verder. Daarbij verloor ik de aandacht op het ontspannen lopen en kwam de maag weer in opstand. Nu wist ik wat ik moest doen en zo ging het in een golfbeweging verder.
Op km 50 voor het eerst bij een post stilgestaan om een spons te pakken. Het was ondertussen al behoorlijk warm geworden. Het lopen in de beschutting van de dijken in de zon had duidelijk zijn uitwerking. Ook op deze stukken heel bewust wat rustiger gaan lopen. Ik hou niet zo van in de warmte lopen en had de eemmeerloop van 2018 nog vers in mijn gedachten. Zo passeerde ik nog enkele lopers die mij later ook weer inhaalden etc...
Het laatste stuk werd toch nog erg lastig. Daar waar ik voorheen nauwelijks me druk had gemaakt over het nog te lopen aantal kilometers deden de borden me elke keer keihard confronteren met het stuk(je) wat nog gelopen moest worden.
Ik snapte al helemaal niet waar Den Burg lag omdat ik daar geen zicht op had. Liep me er al over op te winden dat het toch niet waar zou zijn als het toch nog verder lag dan wat de borden aangaven. Toen ik uiteindelijk met nog 500m te gaan rechts af mocht kwamen de finish banieren in zicht.
Ik wist nu zeker dat ik t zou halen en ging hierdoor spontaan wandelen. Al snel wist ik me te herpakken en liep de laatste paar 100m. Uiteindelijk is mijn finishtijd 5:29:51. Erg gaaf want mijn doel was rond de 5:30:00.
De 60 van Texel.. Al twee jaar lang ligt er een shirt in mijn kast wat ik niet draag. Nu eindelijk heb ik het verdiend om dit 60vantexel shirt wel te mogen dragen. Ik ben blij.