Achter de PC

Wanneer het huis even leeg is grijp ik mijn kans. Geen kans om aangesproken te worden op mijn gedrag. Het gevoel van onrust verdwijnt wanneer ik op 'On' druk en plaats neem op de bureaustoel. Een opgeruimd vrijwel leeg bureau met daarop de leesbril binnen handbereik. Dit o zo nodige hulpmiddel zet ik ondertussen zonder aarzeling en schroom op om daarna in te loggen.

Obsidian en de browser openen moeiteloos op het scherm. De plek om gedachten te ordenen ontvouwt zich voor mijn ogen. Het geeft rust en ruimte. Geen afleiding, alleen de focus op het scherm met enkel het geratel van het mechanische toetsenbord. Ik mis dit zijn. De rust en koelte van het souterrain.

De trigger om naar beneden te gaan blijkt slechts een excuus. Ondanks dat mijn gedachten wel bij 'het werk' zijn open ik niet de daartoe bestemde programma's. Gedachten stromen vrij door mijn hoofd en ik  noteer wat blijft hangen. De tijd vliegt voorbij. Sneller en sneller.