Blog week 2019 week 32/33 - leuk!

Lopen hoort leuk te zijn. Maar soms is het minder leuk.

Normaal gesproken probeer ik altijd op zondag/maandag een stukje te schrijven over de afgelopen week. Als ik daar deze week gehoor aan had gegeven was het één groot klaagverhaal geworden. Iets wat ik niet wil schrijven omdat niemand daar wat aan heeft. Ikzelf in ieder geval helemaal niet.

Dus het duurde even voordat ik wat in durfde te typen. Je raad het al, het gaat al weer een stuk beter. Dus nu kan ik vrijuit weer wat in mij opkomt aan het internet toevertrouwen. Voor de eeuwigheid gekoppeld aan mijn naam door de zoekmachines.

Toch nog even klagen dan, althans een kleine uitleg is misschien wel op z'n plaats. Het gaat over pijn. Pijn in mijn kuiten, pijn in mijn achillespees, pijn in mijn knie, pijn in mijn hamstring en pijn in mijn heup. Het enige waar ik geen last van had was van pijn in mijn onderrug. Dat was dus positief.

Overdag deed het pijn, 's nachts deed het pijn, als ik stilzat deed het een beetje pijn en als ik bewoog .... deed het ook pijn. Aangezien het zowel pijn deed bij stilzitten als bewegen maakt het allemaal niet zo veel uit wat je doet. Zolang je het maar niet erger maakt.

Dat je vol zelfmedelijden een rondje aan het hobbelen ben. Niet te snel natuurlijk want ik had het gevoel dat dat niet kon. En tijdens dat hele rondje je welgeteld 5 secondes blij voelt. Blij dat er even een zweefgevoel was. Blij dat je even geen pijn voelde. Wie het klein niet eert is het grote niet weerd. Maar oi oi oi dit was toch niet fijn. Dit kon toch helemaal niet de bedoeling zijn. Het was niet elke loop gedurende de afgelopen 1.5 week maar het voelde wel als een eeuwigheid.

Ik snap nog niet helemaal hoe dit was gekomen. Wellicht door de stijging van het aantal kilometers per week, wellicht een nawee van de 6 uur, wellicht toch te enthousiast in Kroatië van heuvels afgedaald, wellicht 'gewoon' spierpijn. Wie het weet mag het zeggen. Voor mij is het in ieder geval nog een raadsel.

Aangezien de kuiten goed stram waren ben ik weer begonnen met de foamroller. 's ochtends en 's avonds sessies op de kuiten, de bovenbenen en de bilspieren. Met name de bovenbeenspieren en de kuiten hadden hier baat bij. Daarnaast 'gewoon' doorgegaan met de EDH. Scheldend op mezelf waarom ik toch weer de deur uit ging. Mezelf serieus afvragend of ik dit nu echt wilde. Echter onder het motto 'actief herstel' toch bleef doorbewegen.

En dat was niet leuk. Toch zat er langzamerhand verbetering in. Zolang ik rustig hobbelde en geen gekke dingen ging doen met intervals (hield ik mezelf voor) zou het wel goedkomen. Gisteren twee keer een 'tempoloopje' gedaan van 3.7km. Keihard voor gewerkt. Het ging moeizaam. Het ging zwaar. Het ging lastig. Maar toch ... langzamerhand leek het wel beter te gaan. Terug tegen de wind in ging het langzaam iets minder zwaar, langzamerhand voelde het beter.

En dan vandaag. Vandaag vrijwel zonder pijn gelopen. Er zijn nog zeker aandachtspunten maar ik hoop dat het ergste is geweest. Er gloort weer licht aan de horizon :D, dus direct besloten om me nu definitief in te schrijven voor de ISU. Die is geboekt. Nu rustig blijven en werken aan een goede opbouw. Ik heb er zin in.