De week in voorbereiding op ... dcurbn
Maandag
Een rondje Vondelpark in de zon. Ik stuiterde haast van de energie. Voelde me sterk en o zo krachtig. De verkoudheid moet nu echt weg zijn. Door veel proberen te slapen / op tijd naar bed te gaan voel ik me goed. Het weer zat ook mee, nauwelijks wind, de zon scheen. Een superdag om te lopen.
Dinsdag
Geheel tegen het patroon in tussen de middag op m'n thuiswerkdag een rondje gedaan. Het sneeuwde en ik had het gevoel dat dit nog een mooie koudetraining kon zijn. Zo gezegd zo gedaan. Korte broek aan, lang nauwsluitend shirt met daarover een T-shirt en gaan. Wel natuurlijk handschoenen en sokken voor in de Luna's. Deze keer een pet om de sneeuw een beetje uit de ogen te houden. Het lopen ging in begin vlot en voelde vlot. Daarna werd het moeizamer. Door de tegenwind en de sneeuw werden de benen vuurrood en het tempo ging wat omlaag. Toch wat last van de kou denk ik.
Vandaag begonnen met koolhydraten stapelen. Ik heb alle voedingstruuks uit de kast gehaald die ik me maar kon bedenken. Totaal andere aanpak dan voor de Brabantse Wal Trail. Toen veel minder in de weken vooraf gelopen. Nauwelijks iets speciaals met voeding gedaan. Nu is dat anders. Nu is het de DCURBN. Met name het deel BN boezemt ontzag in. Nog niet eerder 's nachts gelopen. Hoe ga ik dat doen. Hoe blijf ik wakker. Hoe koud ga ik het krijgen. Hoeveel energie ga ik verbranden. Blijven alle apparaten het doen. Ik heb geen trek om zoals bij de BWT te verdwalen. Dat lijkt me gewoon minder plezierig zo midden in de nacht.
Woensdag
Vandaag bleek dat het misschien toch mogelijk zou zijn om met de auto te gaan i.p.v. het openbaar vervoer. Met name op de terugreis zou dat een stuk warmer kunnen zijn. Want dan kan ik gewoon wat droge spullen in de auto bewaren. M'n rugzak is te klein om een hele droge kledingset mee te nemen. Direct uitgezocht hoe dan de reis zou moeten gaan verlopen. Het zou als er niet al te veel files op vrijdagmiddag zijn net moeten lukken. #evendoorduimen
Donderdag
Vanochtend vanaf 04:30 soort van wakker. Totaal uitgeslapen. Nogmaals alle dingen nagelopen die ik nog moet doen in de voorbereiding. Ik zou een lijstje moeten gaan maken dat geeft hierin misschien wat meer rust. Lichaam voelt fit op wat onwillige spieren/pezen in knie en bil/heup na. Dat zijn al langer bekende problemen dus die tel ik niet mee. Ik voel me superalert en geconcentreerd.
In de middag een rondje over de Prinsengracht gelopen. Eigenlijk totaal geen zin om de workflow te doorbreken. Maar EDH is alleen EDH als je elke dag loopt. En er was nauwelijks ergens anders gelegenheid. Dus naar buiten getogen en ... super lekker gelopen. Met een gem. van 13kmpu lekker over de gracht gestoempt. #mooiman. Nog iets meer dan 30 uur en dan... gaat het beginnen!
Vrijdag
Vannacht waarschijnlijk alle opties doorgenomen wat er fout kan gaan en hoe daarop te anticiperen. Deze maalstroom afgesloten met de gedachte dat dit niet onderdeel van t ultralopen is. Ultralopen is meer anticiperen op de omstandigheden die zich op dat moment voordoen dan het vooruitbepalen wat je zou moeten gaan doen. Het vooraf bedenken helpt misschien om de geest sterker te maken. Het daadwerkelijk omgaan met tegenslag en daarop de juiste beslissing maken is iets wat het ultralopen ultralopen maakt. Oftewel: 'je kan er niet voor trainen. Het lichaam gaat op een gegeven moment dood en de geest neemt het over.' Aldus Yannis Kouros. Al zal hij lachen over de loop waar ik me nu al een tijdje druk over aan het maken ben.
Uiteindelijk weer in slaap gevallen en wakker geworden met een soort van rust over me. Het is vandaag zover. Eerst nog concentreren op wat alledaagse dingen als werk en daarna de laatste voorbereidingen doen.