Lopen week 10 - 2019 || Raceday Hamme!

Woensdag 06.03.2019
Uitrusten ... je kan er toch niets aan veranderen. Het leitmotiv van deze week. Rust voor de spieren. Rust voor de geest.
En de geest is opmerkelijk rustig. Als een groot zeecontainerschip is er een koers uitgezet die niet zomaar aangepast kan worden. Onvermijdelijk op het doel af. En zo voelt het ook. Alles wat ik heb kunnen voorbereiden lijkt klaar. Natuurlijk nog geen praktische zaken. Dat pas nog niet in mijn systeem.

Het taperen heeft ook voor fysieke verrassingen gezorgd. Alle pijntjes die ik tijdens de trainingsweken de afgelopen tijd heb genegeerd en die ook weg leken te zijn komen nu boven. Als bollen in de lente die hun kans ruiken omdat het mooi weer is. Ik herken alle pijntjes en ben iets minder enthousiast over het oppoppen als ik de ontluikende bollen zou verwelkomen.
Het lichaam krijgt rust en gebruikt de tijd die het krijgt om te herstellen. De pijntjes lijken dan ook weer langzamerhand te verdwijnen. Het zou mooi zijn als ik ook op dit vlak voor Hamme volledig hersteld ben. Daar reken ik voorlopig niet op.

Donderdag 07.03.2019
Het valt steeds makkelijker om te zeggen dat ik 100km ga lopen. Ik ben nu meer aan het idee gewend. Mensen blijven het toch wel vreemd vinden. Ook daar raak je aan gewend.

Zaterdag 09.03.2019
Eind van de middag in de auto gestapt naar Sint-Niklaas. Dit ligt op zo'n 15 minuten rijden vanaf Hamme. Normaliter rij ik altijd heen en weer op zo'n dag. Voor deze wedstrijd wilde ik volledig vrij zijn en volledig door kunnen gaan zonder me te bekommeren om een terugreis oid.
's Avonds in t hotel door t rustige vaarwater van m'n gedachten heen gebroken met behulp van de goede ouderwets 'sisters-of-mercy'. Na t luisteren van Dr Jeep en I Want more zat 'de zin' er helemaal in. Toen ook bedacht dat dit wel eens een zetje kon geven om moeilijke momenten dus voor de zekerheid alle nummers gedownload en m'n oortjes ingepakt voor onderweg.

Zondag 10.03.2019 RaceDay!
06:45 gaat de wekker. Rustig sta ik op en trek m'n loopkleding aan. In de auto op weg naar Hamme eet ik m'n ontbijt en als gepland ben ik rond 07:30 op de parkeerplaats bij de sporthal waar de route langs loopt. Ik had bedacht dat ik mijn eigen bevoorradingspost zou hebben in de achterbak van de auto. Alles lag klaar. Suikerwafels, extra water, droge kleding, reservesokken reserve navigatie. Naar mijn idee had ik van alles reserve en soms ook reservespullen van de reservespullen.
Als eerste me aangemeld. Daar kreeg ik een 'goodie-bag' met bier, noodnummers een chip en nog wat andere dingen. 4 lokaal gebrouwen bieren zijn altijd leuk. Maar zeker leuk als aandenken bij mijn eerste 100km. Alles op mijn persoonlijke bevoorradingspost achtergelaten om vervolgens terug te keren naar de taverne om nog even verder te wachten op de start.

Vlak voor de start vloog de tent waaronder alles stond opgesteld al de lucht in. Dit was een voorbode op het weer wat we zouden krijgen. Ik maakte me er niet druk om en was gefocused op hetgeen wat komen zou. Om klokslag 08:30 vertrokken we. Het lukt op dat momet niet om mijn horloge op navigatiestand te krijgen en als activiteit te starten. Je zou verwachten dat de peak hetzelfde zou zijn als de run ... Iets wat ik vantevoren niet had getest dus snel besloten om niet op navigatie te lopen maar gewoon als 'run'. Op navigatiestand had ik echter ingesteld dat ik om de km een piepje kreeg om er aan herinnerd te worden dat ik wat moest eten of drinken. Nu maar iets vaker zelf op t horloge kijken en de tijd in de gaten houden. Om de 20 minuten besloot ik iets te eten en dat werkte eigenlijk super.

Zo was ik met name druk met m'n horloge, eet en drink strategie dat ik pas later opkeek en merkte dat ik achteraan in het veld liep al enige honderden meters onderweg. Ik wilde meteen in mijn eigen tempo lopen dus dat maakte ook niet veel uit. Gericht op een tempo van 5:30 de km hobbelde ik lekker door. Na verloop van tijd had ik wat meer oog voor de omgeving. Een dijk met daarnaast wat bos, kleine watertjes etc.. Voor mij een prima omgeving in te lopen.

Droog bleef het maar kort en al snel kwam ik erachter dat mijn wind/regenjack niet alles meer deed waarvoor het bedoeld was. De wind werd wel tegengehouden maar de regen niet volledig / volledig niet. Op de momenten dat het droog was liep ik dan ook met jack open om zo snel mogelijk weer op te drogen. En zo liepen  rondje 1 en 2 vrij makkelijk weg.

Aan het eind van rondje 2 op de parkeerplaats aangekomen, besloten om me even om te kleden. Ik had per slot van rekening niet alles voor niets meegenomen. Toch ook maar een waterzak in m'n racevest gehangen omdat een flesje van 33 cl net te weinig was voor een rondje. Voor de zekerheid ook mijn stormjack aangetrokken. En zo liep ik na ongeveer 5 minuten droog en weer lekker warm verder voor t derde rondje. Al snel liep ik daar Bart tegen het lijf en aangezien de wind in kracht toenam leek het praktisch om wat bij elkaar in de buurt te blijven.

Geen enkele tent van de verzorgingsposten kon overeind blijven en zelfs de dixies waren omgewaaid. Op de heenweg over de dijk hadden we duidelijk de wind in de rug. Vooruitgeblazen door de rukwinden bleef ik af en toe met moeite overeind. Bij het lusje aan het eind van de dijk zou het lastigste stukje komen. Volledig hierop ingesteld bleek dat de wind iets gedraaid was waardoor het enorm meeviel totdat de beschutting aan de rechterkant wegviel en de wind vat op ons kreeg. Al met al kwamen we hier nog redelijk door. Langs het bosje op de terugweg zagen we een boom als een houtje afknappen. Best heftig. Ondertussen was het pad bezaaid met takken / stokken die losgewaaid waren.

Aangekomen op het stuk waar we op de heenweg vol de wind in de rug hadden waren wij nu aan de beurt. De wind beukt er lekker op los waardoor ik af en toe gewoon stil kwam te staan. Mooi weer om in te lopen, maar wel erg slopend. Aangekomen bij de verzorgingspost begreep ik dat de wedstrijd afgelast/ gestaakt was. Toen we weer op pad gingen vroeg ik het nog een keer na of ik het echt goed had begrepen. Eigenlijk onvoorstelbaar maar ook wel weer begrijpelijk toen ik later twee forse omgewaaide bomen zag die op de weg lagen. Ik kon de omgewaaide bomen niet meer tellen. En op de parkeerplaats was het een complete ravage.

Geen 100km voor mij vandaag. Dat is enerzijds wel een bittere pil. Aan de andere kant heb ik een enorme mooie periode meegemaakt in de voorbereiding op deze wedstrijd. Aantal supertrainingsweken gehad waar ik anders niet snel voor zou kiezen of aan zou denken. Het heeft de bakens verzet en dat is mooi.