Lopen week 12 - 2019 | Sjravele
Week 12 al weer!
Een week van uitersten. Dat je op maandag niets van het nieuws meekrijgt en qua gevoel een superloopje hebt. Dit als zodanig, wat later niet heel passend bleek te zijn, ook gedeeld op Strava. Uiteindelijk bereikte me pas laat op de middag het bericht van de dodelijke schietpartij in Utrecht. Dan zit je toch volledig in je eigen bubble.
Minder het nieuws volgen is sowieso één van mijn goede voornemens voor dit jaar. Op 99% van alle berichten heb je geen invloed maar raak je zelf wel (veelal negatief) door beïnvloed.
2019 staat voor slow. Slow-nieuws door meer te lezen en slow-bewegen door meer te lopen. Lopen neemt veel tijd in beslag maar eigenlijk is het meer een investering in jezelf. Meer tijd voor ontspanning, meer tijd om over dingen na te denken en meer tijd om in balans te komen/blijven. Zo ging ik ook dinsdag op pad. De bedoeling was eigenlijk om die dag 16km te lopen maar dat kwam door gebrek aan tijd in het gedrang. Toch schreeuwde het lichaam om wat meer te doen dan de kleine rondjes van afgelopen week. Een tussenweg werd snel gevonden met een route van ongeveer 12km.
Zo gezegd zo gedaan. Op een tempo van rond de 5:30, wat me steeds beter begint te bevallen als cruise-tempo, ging ik met de naderende avond op pad. Mooi langs het water, één van mijn favoriete stukjes om langs te lopen keerde ik terug langs de spoorlijn. Eenmaal terug in Woerden zag ik in de vallende schemering een loper zo'n 200m a 250m voor me opduiken die een behoorlijk tempo had.
Zonder verder na te denken werd ik hierdoor getriggerd en besloot een poging te wagen om hem in te halen. Uiteindelijk in een volle sprint op de laatste restjes van mijn tandvlees hem bij kunnen halen en net iets eerder bij een splitsing naar rechts afgeslagen. Nog even het tempo doorgetrokken tot de tunnel onder het station om een blik achterom te werpen of hij nog op mijn hielen zat. Gelukkig was hij blijkbaar een andere kant opgegaan zodat ik het de laatste twee km rustiger aan kon doen. Voor de rest ben ik in het geheel niet competitief ingesteld zo blijkt maar weer.
Woensdag t/m vrijdag ging het op de een of andere manier steeds minder lopen totdat ik op vrijdag het riempje van mijn sandaal iets losser maakte. Een zucht van verlichting ging haast door het hele lichaam heen. Blijkbaar zat het riempje net iets te dicht op de achillespees. Een halve cm (waarschijnlijk minder) maakt veel uit. Blij dat ik de oorzaak van het slechte gevoel gevonden had want ik begon me al af te vragen hoe ik op deze manier de sjravele door zou gaan komen.
Zaterdag om 06:45 vertrokken richting Heerlen. Met oortjes in wat podcasts onderweg geluisterd en zo vloog de autorit van 1 uur en drie kwartier voorbij. Daar mooi op tijd aangekomen, me aangemeld en daarna konden we vrij snel van start met de woorden van Willem: "Als jullie willen mogen jullie nu gaan". Heerlijk om op deze manier weg te lopen. Voor vandaag had ik maar één doel en dat was genieten van een mooie tocht door Limburg en proberen zoveel mogelijk lekker ontspannen door te lopen.
Ik begon met blote voeten in mijn Luna's maar moest al na circa 7km een pitstop houden om alsnog sokken aan te trekken. Een nat weiland zorgde ervoor dat ik in mijn sandalen heen en weer gleed met als resultaat al een eerste opengeschuurde plek op mijn voet. Met de injinji's als bescherming kwamen we bij km 10 bij de eerste post. Het groepje waar ik bij aan had gehaakt gingen allemaal iets sneller weg, maar ik kon al snel weer achter ze aan.
De weg liep pal naar beneden en daar waar ik altijd zeer voorzichtig ben in de afdaling kwam nu het idee in me op om er 'vol' voor te gaan. Mezelf nauwelijks op de been houdende stormde ik naar beneden en liep het eerder genoemde groepje aan alle kanten voorbij. Achteraf zag ik dat ik volgens Strava een pr op mijn 400m heb gehaald. Dit zou op dit stuk moeten zijn geweest want ergens anders kan ik me het niet voorstellen. Ook maf een 400m PR halen op een 50k, maar goed het zou prima kunnen...
Vervolgens vonden we elkaar weer in hetzelfde groepje en liepen we gezamenlijk naar de tweede post. Daar aangekomen voelde ik al meteen weer de drang om verder te gaan en dus vertrok ik tegelijkertijd met twee andere deelnemers voor het extra lusje wat de 50km lopers mochten lopen. Door de bewolking / hoge mist hadden de uitzichten over het dal en de bossen iets magisch. Ik kon er enorm van genieten en zo liepen we vrolijk door.
Terug bij de post aangekomen voelde ik me nog steeds erg fris. Voorzien van een broodje ei gingen we verder. Al snel kwam ik alleen te lopen en besloot er een schepje bij op te doen. Zo vlogen de kilometers voorbij.
Aangekomen bij de laatste post stapten de twee vrijwilligers uit de auto. Buiten was het te fris geworden om daar stil te blijven staan. Fantastisch dat er vrijwilligers zijn die lopers willen voorzien van een hapje en een drankje. Na een bekertje vla weer verder gegaan voor het laatste stukje. Dat werd toch nog wat pittiger dan ik had gedacht. Willem had nog een paar mooie paadjes in petto waarbij het mooi op en neer golfde.
Na een grote weg over te hebben gestoken kwamen de sportvelden in zicht. De route in mijn gps-bestand stond op rechtdoor, dus ik ging rechtdoor ondanks dat er grote bouwhekken stonden. Zo liep ik door totdat ik enkeldiep in het water stond met mijn neus tegen het hek aan. Er overheen zag ik niet zitten en zoals ik gehoopt had kon ik er ook niet langs.
Hoofdschuddend om mijn eigen koppigheid ging ik terug naar het pad om om het bosje heen te lopen waar ik het terrein opliep en meteen Willem tegenkwam die me hartelijk verwelkomde. Mooi Mooi Mooi.
Sandalen uit, sokken uit en op mijn blote voeten de kantine in om me af te melden bij Annemarie. Nog even nakletsen en hop weer terug naar huis. Super zo'n dag.
Zondag merkte ik meteen dat ik het een en ander aan hoogtemeters had gemaakt. De bovenbenen voelden 'wat' stram aan. Eerst een uur de hond uitgelaten en daarna nog een klein rondje gehobbeld. Een mooie afsluiting van deze loopweek :).