Once ... always

In een verloren moment loop ik even naar boven om nog een stukje te kunnen lezen uit het boek waar ik al een paar weken mee bezig ben. Elke avond voordat ik ga slapen een paar bladzijden tot een hoofdstuk. Soms meer dan één hoofdstuk.

Dit leesritueel bevalt me wel. Even geen scherm. Even geen dagelijkse beslommeringen maar heerlijk vertoeven in een andere wereld.
Dit boek vraagt/eist echter om aandacht. Langzamerhand, ik ben nu halverwege, kom ik meer 'in' het boek. Ik krijg het gevoel dat ik de hoofdpersoon wat beter begin te begrijpen.
Het boek 'once a runner' gaat over het leven van Quenton Cassidy. Zijn leven staat in het teken van het lopen met als ultieme doel het lopen van de mile binnen 4 minuten.

De hoofdstukken worden (tot nu toe) wat fragmentarisch weergegeven en geven per deel een inkijkje in het leven en de gedachtes van de hoofdpersoon.
Ik ben aangekomen bij hoofdstuk 17 - 'Breaking down' waarin beschreven wordt wat het effect van de hoge intensiteit van trainingen heeft op de gemoedstoestand en het complete leven van de hoofdpersoon. De fase van trainingen waarin botweg het kaf van het koren wordt gescheiden.

Mijn zoon roept ondertussen naar boven waar de brand... ligt. Ik versta hem niet goed en geef aan dat we deze niet hebben. Hij loopt weer terug en ik hoor mijn vrouw zeggen dat het weer goed gaat. Ik realiseer me dat hij om een branddeken vroeg. Omdat ik verder geen verschrikte kreten oid hoor lees ik weer verder. Het boek heeft me volledig te pakken en ik lees over de manier waarop Quenton omgaat met twijfels en de vraag 'waarom doe ik dit'.

Ik glimlach bij de term 'self-made obsessive-compulsive'. Een label wat over het algemeen niet veel goeds voorspelt over de mensen waarop deze wordt geplakt. Anderzijds is er toch ook een klein glimpje van herkenning. Om verder te komen op wat voor gebied moeten er simpelweg uren worden gedraaid.

Om die uren te draaien moeten er keuzes worden gemaakt. En keuzes hebben consequenties dat andere dingen ook weer niet kunnen. Door te leven in de koker van eerder gemaakte keuzes kom je verder. Je komt dichter bij je doel maar daarvoor moet je dingen laten. Dit kan zowel verstikkend als bevrijdend werken.

Ik lees het hoofdstuk uit en begin spontaan opnieuw. Sommige mensen durven te zeggen dat lopen gelijk is aan het leven. Of dat lopen een metafoor is voor het leven. De Raramuri zien lopen als de manier waarop de aarde in beweging blijft. Het gaat om doorbijten wanneer dit nodig is. Niet uit overtuiging maar uit praktische overweging. Het gaat om... Mijn gedachten razen door.

Nu één dag later, heb ik voor het eerst in mijn leven een hoofdstuk 4x achter elkaar gelezen waarbij één ding heel duidelijk wordt. Quenton moet niets van al deze gedachtes hebben.

Subscribe to Webzwerver

Don’t miss out on the latest issues. Sign up now to get access to the library of members-only issues.
jamie@example.com
Subscribe