Opgeladen #DCURBN

Je moet je loopje altijd een naam geven. Eén van de dingen waar ik altijd aan denk tijdens het lopen. Vaak vergeet ik ook weer wat ik heb bedacht. Maar deze keer niet. 'Opgeladen' schoot door mijn hoofd. Dat is wat het is. Mijn lijf is er klaar voor. De geest idem dito.

Een voorbereiding van 3 maanden loopt ten einde. Ik heb er ook wel genoeg van. Het mag nu onderhand ook wel eens gaan gebeuren.

Nu kan ik er niets meer aan doen. Het enige wat in de voorbereiding nog mis kan gaan is wat essentiële spullen vergeten. Voor de rest is het nu geduld hebben.

Geduld tot morgen. Geduld tijdens de treinreis. Geduld tijdens de heenweg naar Den Helder. Geduld tijdens de terugweg naar Castricum. Weten dat dit lang gaat duren met de te verwachten wind. Dat wordt het lastigste deel. Blij zijn met elke snelheid.

Je tevreden stellen met het feit dat het even niet gaat want het zal later weer beter gaan. Uiteindelijk is het allerlaatste stuk zeer waarschijnlijk wind mee. En dat is iets om naar uit te kijken.

Sinds ik de weersverwachting gisteren onder ogen kreeg zit ik een soort van zone. Volledig in de focus. Alles beleef ik superintensief. Daarnaast ook zo hier en daar wat kortaf .. tja zenuwen spelen blijkbaar toch wat op. Het maakt niet uit. Dit is wat het is. Dit is wat het moet gaan worden. Morgen gaat het gebeuren. #DCURBN130