Plannen maken na de Mi Mil'Kil...

Plannen maken na de Mi Mil'Kil...
Photo by Luba Ertel / Unsplash

...is geheel anders dan voor de Mi Mil'Kil. Door blessureleed noodgedwongen naar een fysiotherapeut gegaan. Geheel tegen mijn verwachting in kreeg ik de opdracht om voorlopig maar even niet meer te lopen. Stond ik daar in mijn hardloopkleding... Gelijk toch maar zijn advies opgevolgd en terug naar huis gewandeld in de stromende regen.

Na een tijd op een roze wolk te hebben geleefd kwam dat wel even hard aan. Geen oefeningen, geen trainingen geen ... helemaal niets dus. De echo van mijn scheenbeen gaf verdere ondersteuning aan de argumentatie van de fysiotherapeut. Het verschil tussen mijn linker en rechterbeen was groot. Eigenlijk was de Tibialis Anterior een zooitje daarbij liep mijn enkel nog steeds vol met vocht.

Mijn eerste doel wat ik me had voorgenomen na de Mi Mil'Kil was om weer plezier te krijgen in de kleine loopjes. Dit met name om mezelf niet te overvragen en direct weer een lange loop in te plannen. Daar kon dus (tijdelijk) een streep doorheen. Het eerste doel was herstel. En deze keer moest het wel goed gaan want ik stond stil.

Als loper is dat lastig, als Elke Dag Loper is het volgens mij nog net iets lastiger. Ik had er in ieder geval moeite mee. Het lopen is zo ondertussen een belangrijk onderdeel van mijn leven geworden. Een deel van mijn identiteit. Mijn uitlaatklep, mijn moment van rust, maar met name is het lopen echt van mij... Ongestoord in gedachten verzonken de paadjes lopen. Schelden op de intervallen die je te wachten staat. Uitkijken naar een rustdag, maar als die rustdag zover is toch maar wat extra kilometers pakken omdat het zo lekker gaat.

Voor de rest ben ik helemaal niet zo bezig met het lopen maar het was wel een opluchting dat ik na een week of drie weer wat oefeningen doen. Nog niet lopen, maar in ieder geval kon ik wel gaan werken aan mijn verdere herstel.

Trouw deed ik elke dag mijn oefeningen en na verloop van tijd mocht ik weer wat gaan lopen. Enkele minuten afgewisseld met enkele minuten wandelen. Het mocht de pret niet drukken. Ik was weer buiten en hoefde, uit pure armoe, niet de fiets te pakken. Dat fietsen is iets wat ik echt nog moet leren waarderen, het zal net zoiets zijn als wijn drinken. Moet ik ook nog een keer leren als ik groter ben.

Het aantal loopminuten werd meer en het aantal wandelminuten werd minder. Met het verdwijnen van de wandelminuten kwam er in mijn hoofd weer ruimte voor plannen. Het plan 'genieten van kleine loopjes' kon weer uit de koelkast. En waar kan je nu beter genieten van een loopje dan bij een door Willem en Annemarie georganiseerd event? Het doel was dus snel gekozen. Ik zou gaan Srjavelen in Limburg.

Het genieten was er volop. Heerlijk rustig aangedaan om de pees en het scheenbeen te ontzien. 50 kilometer en zo'n 1200hoogtemeters. Na afloop gezellig bijgepraat met deze en gene. En langzamerhand zijn mijn plannen alweer wat groter geworden. Het is ondertussen al duidelijk geworden dan mijn gehoopte tocht in Engeland niet door kan gaan wegens een familieweekend wat ik zelf min of meer mede organiseer. Qua planningsvaardigheden kan ik duidelijk ook nog meters maken. Een alternatief is gevonden in de vorm van een, naar ik hoop, mooi, eendaags evenement.

Speciaal voor deze gelegenheid vorige week hiervoor een trainingsschema aangeschaft. De afgelopen dagen zenuwachtig en voornamelijk nieuwsgierig om de paar uur mijn mailbox checken. Vanochtend was het zover, althans ik kreeg een teaser bestaande uit twee regels met als afsluiter " It's a really good plan". Kijk hier krijg ik kriebels en loophonger van. De voorbereiding is begonnen!

Subscribe to Webzwerver

Don’t miss out on the latest issues. Sign up now to get access to the library of members-only issues.
jamie@example.com
Subscribe