Sallandtrail 50k #done

's nachts om 3 uur kijk ik nog maar eens of de wekker echt aan staat. Het klopt, hij staat nog steeds aan. Ik draai me om en probeer nog wat slaap te vatten. Dit ritueel herhaalt zich nog twee maal totdat de wekker echt om 05:30 gaat. Gek genoeg blijf ik nog even liggen, wel zin om op te staan maar nog rustig even denkend aan hetgeen komen gaat.

Ochtendritueel (aankleden, eten, hond uitlaten) gaat als gepland, behalve dat ik mijn hartslagmeter ineens kwijt ben.

Iets voor op de planning rij ik uit Woerden op weg naar t Oosten. Onderweg zie ik het verder licht worden en de zon opkomen. Na Apeldoorn haal ik langzamerhand wat meer mensen in die op een soortgelijke wijze gekleed gaan (petje/muts, running jack). Ondanks de twee eerdere tochtjes naar Nijverdal rij ik spontaan de ingang naar t zwembad 't Ravijn voorbij. Op een nog lang niet vol parkeerterrein zet ik de auto neer.

Na het ophalen van t startnummer is het grote wachten begonnen. Eerst gaat de 75km van start. Nog een half uur en dan mag ik van start. Beurtelings loop ik naar de auto en weer terug om de tijd wat door te komen. Langzamerhand verzamelt de groep lopers rond de startlijn. De klok voor de 75km moet 00:30uur staan, dan mogen wij. Onder een klein gejuich gaan we van start.

In de eerste kilometers ben ik met name bezig om op 'de juiste positie' te komen. Al heb ik geen idee wat dat precies inhoudt, t was meer een kwestie van een goed tempo proberen aan te voelen. Af en toe op mijn horloge kijkend om te checken wat m'n snelheid is. Daar schrik ik toch wat van. Sneller dan ik wilde maar ook weer niet zo snel dat ik iedereen in een rondgang voorbij draaf. Of niet alleen ik heeft in het begin last om de juiste snelheid te bepalen... je weet het niet.

Na verloop van tijd wordt het wat rustiger. Dan weer probeer ik aan te haken aan bij een groepje, dan weer besluit ik alleen verder te gaan.  Ondertussen kom ik wat bekenden tegen van de verkenningstochten. Ik had niet zoveel behoefte om te praten tijdens het lopen en hobbel rustig verder. Zo kan ik prima tempo houden en het eerste rondje van 25km zit er op.

Daar bij de start/finish locatie is weer een proviandpost ingericht. Keuze uit thee, cola, water, chips, taart ... noem het maar op. Ik besluit om niet al te lang te pauzeren en ga weer redelijk snel op pad. De stop bij de start/finish ervaarde ik als enigszins vreemd. Gewend als ik ben om altijd rondes van 1 stuk te lopen klopte het naar mijn gevoel niet dat ik weer verder moest. Maar goed ik was pas op de helft, 24.8km verteld mijn suunto en er moest dus nog meer komen.

Toen ik die 24.8 op mijn suunto zag, bedacht ik me wel in een flits dat ik desnoods op de finish nog wel 200m door zou lopen zodat ook die 50km op de suunto genoteerd stond. Dat was overigens van later zorg, want het tweede rondje begon direct met een mooi MTB-pad wat op en neer ging. Uit een eerdere verkenningstocht wist ik nog hoe het mij verbaasde hoe langzaam ik dit pad liep. Zo rustig als mogelijk, omdat ik niet direct weer een pauze wilde houden, liep ik op en af.

Aan het eind van het pad was een soort vreemde bocht die de loper voor mij nam. Volgens mijn gevoel klopte het niet, maar ik had ook al een groepje lopers eerder daarheen zien lopen. Er was wel markering van linten, maar niet van bordjes en al mijn alarmsignalen gingen af. Snel de route op de suunto er bijgenomen, maar die kon me ook niets anders vertellen dan dat er een pad liep. Mij twijfels werden bevestigd door het groepje wat ik eerder had gezien ons tegemoet kwam. Meteen waren mijn zorgen over dat ik minder dan 50km zou lopen op de suunto, Dit was zeker zo'n 1.5/2 km extra.

Snel terug naar de plek des onheils om weer het normale parcours te volgen en het ritme weer op te pakken. En dat lukt niet erg lekker. De pauze, het MTB-paadje en het verkeerd lopen waren een te grote inbreuk op de cadans geworden. Dat gevoel ging na zo'n 5km pas weer weg. Over de hei liepen we steeds maar weer verder. En daar werd het allemaal toch wat lastiger. Die bospaadjes bevielen me beter. Heuvelop ging me echter nog steeds goed af, het waren meer de stukken waar het wat vlakker was waarop ik geen snelheid meer kon maken..

De post op de 35km kwam als geroepen. Daar toch maar even wat langer stil blijven staan. Wat extra gedronken, en wat ervaringen uitgewisseld met andere lopers. Mooi dat iedereen toch door een soortgelijk proces van 'kapotgaan'  gaat. Gelijkstemmig vonden we elkaar er veel beter bijlopen dan dat we ons zelf voelden. Daar hoorde ik ook dat de volgende post op zo'n 7.5km zou zijn. Aangezien 7.5 km te doen is gaf me dat voldoende energie om weer door te gaan.

De organisatie had het mooiste voor t laatst bewaard. Enkele behoorlijke heuvels moesten er nog bedwongen worden. Ondertussen was ik steeds aan het stuivertje wisselen met een andere loper. Dan had hij even een kleine pauze nodig, dan nam ik een tactische wandelpauze. Enkele lopers met kramp gepasseerd, maar niemand kon zichzelf niet daarmee helpen. Dus gestaag hobbelde ik verder. Op een gegeven moment kwamen we nog enkele 75km lopers tegen, die moesten nog 25km!

Na een tunneltje mochten we eindelijk de weg nemen die ik direct na de start van de tweede 25km had genomen. Maar nu gingen we echt naar de finish! Verder niet meer nadenken, maar gewoon doorlopen. Naar mijn idee weet ik nog iets te versnellen en loop ik de finish over in een tijd van 5:22:57. Bertus staat daar en feliciteert me waarop ik hem bedank. Snel loop ik verder want mijn emoties lopen wat hoog op.

Met een bakje soep waggel ik naar een betonnen rand waar ik me goed probeer te houden. 'Het is me gelukt' schreeuw ik inwendig. Pas na een minuut of 10 loop ik naar binnen om mijn startnummer af te geven. Daar aan de bar kom ik in gesprek met wat andere (mede)lopers en wissel ervaringen uit. Heerlijk gemoedelijk gaat het er aan toe. Ik tril echter op mijn benen en verlang naar de warmte van droge kleren.

Onderweg naar huis denk ik na over een gave dag waarop ik nog geen goed vat op kan krijgen. Het lopen is veelal in een waas voorbijgetrokken, de omgeving was mooi, de organisatie super. Ik heb kunnen finishen op een afstand wat ik me zo'n twee jaar geleden heb voorgenomen. Veel om te verwerken. Wie weet wat het volgende gaat zijn.

Subscribe to Webzwerver

Don’t miss out on the latest issues. Sign up now to get access to the library of members-only issues.
jamie@example.com
Subscribe