Sjravele in Limburg 2021

En daar liep ik door de heuvels. De zon scheen. De lucht strakblauw. De mist was snel verdwenen. Alleen in de auto op de heenweg had ik er wat last van gehad. Nu tijdens het lopen was er helemaal niets om me heen. Ik loop weer!

Op voorhand besloten om er een ontspannen dag van te maken. Als er wat zou zijn zou ik snel stoppen. Niet moeilijk doen. Gewoon eigen tempo lopen en genieten. En dat genieten is wel gelukt. De gezichten vooraf zijn bekend.

Endy had zich wel erg uitgesloofd in de voorbereiding op de Limburgse heuvels met het lopen van  Winschoten, Deventer en de Spartathlon. Wonderbaarlijk dat hij al weer zin en fut had om een dagje mee te lopen bij Willem en Annemarie. Maar goed dat zegt meer iets over de sfeer die ze elke keer weer weten te creëren bij hun loopjes.

Na de start kwam ik vrij snel weer tot stilstand om m'n rechtersandaal die ik in de auto wat losser had gedaan weer wat strakker te zetten. In drie verschillende sessies kreeg ik m uiteindelijk weer als gewenst. Het blijft precisiewerk.

Door het gepruts aan m'n sandaal ging ik als laatste de bossen in. Na de eerste verzorgingspost kwam ik vrij snel in een groepje te lopen met Christiaan, Renske, Lisenka, Hannah en Ernst-Jan. Een leuke afwisselende groep van ervaren lopers.

Erg leuk om met iedereen verder kennis te maken. Wat dat betreft is het gek hoe zo'n dag verloopt in vergelijking tot mijn eerste tocht door Limburg. Toen totaal gespannen niet wetend wat er zou gaan komen. Nu met wat meer loopervaring is dit meer een test voor mijn scheenbeen en voor mijzelf om te kijken waar ik sta.

De derde helft, ofwel de vijfde periode, ofwel de nazit was gezellig. Ik weet weer dat ik dit kan. Niet dat ik er op voorhand erg aan twijfelde maar het is toch fijn om dit vast te kunnen stellen.