Sri Chinmoy 100k
Zomaar weer eens een stukje.
Het lopen van een 100km doe je niet zomaar. Toch werd dat min of meer wel mijn plan. Een test om te kijken of ik mijn gedachten om kon zetten na een intensief Roparun weekend. Naar mate je verder loopt wordt het op een gegeven moment een mentaal spel. Een spel waar je je op kan voorbereiden of niet.
In de dagen tussen het Roparun weekend en de Sri Chinmoy was ik meer bezig met het 'bijkomen-van' dan het 'naar-toe-leven'. Het 'naar-toe-leven' is voor mij normaliter een belangrijk proces. Omdat ik me niet kon focussen op wat er komen ging kon ik geen 'urgentie' opbouwen in mijn hoofd. Daarom probeerde ik de gedachte om te draaien.
Uiteindelijk moet het lijf het doen. Ongeacht wat het hoofd er van vind. En het lijf kan het prima volhouden zolang er niet al te gekke dingen gebeuren. Op een overzichtelijk parcours van circa 2.2km kan er ook niet veel geks gebeuren. In die zin kan je in de voorbereiding bij deze loop niet veel fout doen omdat je al je spullen die je denkt nodig te hebben aan de zijkant van de weg kan zetten.
Zo gezegd zo gedaan, zo stond ik drie kwartier voor de start in het Amsterdamse Bos tezamen met de usual suspects en enkele minder bekende suspects aan de rand van de weg. Nitish en het Sri Chinmoy team waren druk bezig met de laatste voorbereidingen, het was droog en er hing een ontspannen sfeer. Voor mij de eerste keer met deze loop. Een juist gevoel en plan had ik nog niet behalve dat ik de doorkomsttijden van posten op de reis richting Leonidas wilde halen.
Om de parkrun niet in de weg te lopen starten we om 09:05. In twee rondjes komen we verschillende types tegen. De kopgroep die op hoog tempo langzaam in de verzuring gaat en in het tweede rondje de mensen die in standje overleving lijken te staan. Mooi dat iedereen op zijn eigen manier invulling kan geven aan een rondje lopen.
Met regelmaat wordt ik voorbij gelopen door de koplopers. Mooi om te zien dat dit ook op de 100km kan. In het beginsel is het wat benauwd maar gelukkig heeft moeder natuur daar een uitstekende oplossing voor. Tussen 13:00 en 14:00 trokken er twee buien over die niet alleen goed waren voor het stof maar ook voldoende water bevatten om de aanwezige plassen groter te maken.
Ik heb niet veel vaker in dergelijke buien gelopen. De kuitspieren vonden het ook wat minder. Door de kou begon alles wat samen te trekken wat voelbaar was in voeten en op mijn zwakke punt de hiel. Gelukkig werd het ook weer droog en kon ik wat herstellen. De 50km was ondertussen ook gestart en ook deze mannen (en Iris) liepen me regelmatig voorbij. Het hielp me om wat meer aan mijn loophouding te denken.
Na de regen was mijn mindset verbeterd. Waar ik het tussen 20 en 40km nog regelmatig erg zwaar had waren deze gedachtes compleet verdwenen met het stromende water. Na het 50km punt kon ik beginnen met aftellen en leek de afstand wat beter te vatten. Op een gegeven moment nog een paar rondjes samen gelopen met Mike die wel veel ervaring in de bergen had maar iets als dit nog nooit had gedaan. Dan vliegt de tijd en moest ik ineens nog maar zo'n 25km.
Gek genoeg stond het denken in rondjes me toen wat tegen. Het aftellen in km's voelde prettiger. Ondertussen waren de eerste lopers (Harm, Luuk en Henry) gefinisht. Bij vijf rondjes had ik door dat ik nog vijf rondjes moest - dat gaf me voldoende duidelijkheid. Op twee rondjes begreep ik dat ik 50meter achter de nummer vier liep. Een kleine pauze om even wat watermeloen te eten en de focus te herpakken.
Twee rondjes nog... het tempo moest wat omhoog kunnen. Nog twee keer over de tegelbrug, het plassenpad, de heuvel op het bos in, de scherpe draai naar links, het kleine stukje fijn asfalt, het modderbal waar je moest zorgen dat je je voeten echt onder je lichaam plaatste, het stukje langs de hockeyvelden en dan de opkomst in het laantje bij de finish waar ik m'n startnummer weer aan de voorkant plaatste...
Het was genoeg voor vandaag. Blij met m'n finish. De geest was vandaag niet bijzonder sterk maar door het vertrouwen in mijn lichaam wel dat kunnen doen wat ik wilde doen.