Ultra Solo Training Serie 50em Deventer

De tweede in een reeks van drie. De eerste van 50km heb ik niet 'officieel' maar op eigen gelegenheid gelopen. Deventer is de versie van 50em. Amersfoort, de derde, is er één van 100km. Amersfoort staat nog met potlood in mijn agenda. Eerst maar eens kijken hoe de 50em zou vergaan.

Aangezien het een Solo Training is zouden er onderweg geen verzorgingsposten zijn. Ik moest dus zorgen dat alles in m'n rugzak mee kon want de luxe van een begeleidende fietser had ik niet. Om te besparen op gewicht leek me het een goede test om enkel en alleen sportdrank en water mee te nemen. Als enige reserve besloot ik nog wel twee kruidkoeken mee te nemen.

De truuk met sportdrank was om twee softflaks te vullen met een hoge concentratie aan sportdrank. Het plan daarbij was om om de twee kilometer een nipje geconcentreerd sportdrank te nemen gevolgd door een slok water uit m'n waterzak die ik op mijn rug droeg.

Aangezien de temperatuur boven de 15 graden beloofde uit te komen meende ik verder weinig extra kleding nodig te hebben. Al met al zou m'n rugzak minder wegen als waarmee ik in de week ervoor heb getraind. Normaal gesproken start ik altijd vrij behoudend. De laatste tijd echter veel km gedraaid waardoor ik nu wel met een tempo van 5:30 durfde te beginnen.

Iets over 07:40 draaide ik het parkeerterrein op. Zelfs met navigatie was het toch weer gelukt om een aantal aanwijzingen anders te interpreteren waardoor ik meer van Deventer heb gezien dan ik op deze zondagochtend had gewild. Enkele lopers vertrokken net op moment dat ik arriveerde. Een korte groet en ik kon me aanmelden bij Mark, één van de bedenkers van deze trainingsreeks.

Andere lopers druppelden binnen tezamen met begeleiding. Het lopen van 80km is één ding, maar het fietsen (op loperstempo) lijkt me echt een uitdaging. Met Peter als bekend gezicht, Mark, Arie en de voor mij onbekende Henri was het span compleet wat had aangegeven rond 08:00 te willen starten. Ik trok andere sandalen aan, klikte mijn rugzakje vast, kreeg een tracker en was good to go. Iets voor achten liep ik het parkeerterrein af.

Meteen na 400meter twijfelde ik over het te nemen pad. Echter de GPS was duidelijk en ik kon mijn weg vervolgen. Ed had de route uitgezet. Dat is het leuke als iemand uit de 'lokale' omgeving een route maakt. Je ziet alle mooie stukjes. Via een brug liep ik naar de overkant, verder naar beneden langs de IJssel op weg naar Wilp.

Via Twello (weer zo'n plaats waar ik wel van had gehoord maar nog nooit eerder was geweest) liep de route weer terug naar de IJssel. Mijn strategie om om de twee km iets te drinken werkte goed. Ik voelde me goed, de zon bleef achter de wolken en het lopen ging lekker.

Net na Twello voelde ik wat nattigheid. Er viel een druppel vocht op mijn hielen. Bijzonder dacht ik, het regent niet waardoor kan dit nu komen. Ik voelde eens aan m'n rug die behoorlijk nat bleek te zijn. Net als de onderkant van m'n rugzak. Het drong tot me door dat m'n waterzak lekte.

In eerste instantie besloot ik het maar te negeren en stug door te lopen. M'n shirt werd ondertussen drijfnat. Dus toch maar even stoppen om het een en ander te inspecteren. Het bleek het ventiel te zijn wat steeds wat water doorliet. Shirt vervolgens uitgewrongen en dubbel geslagen aan de onderkant zodat het water niet direct m'n broek in zou lopen. Zoveel water zou ongetwijfeld schuurplekken tot gevolg hebben. Dat wilde ik zo vroeg nog in de training zeker vermijden. Henri passeerde me op dat moment in een mooi vlot tempo.

Via de IJsseldijk ging het verder naar Welsum en Veessen. Het lopen ging super wat waarschijnlijk ook kwam door de wind die van achteren kwam. De waterzak lekte duidelijk minder en langzaamaan begon het een en ander ook weer op te drogen. Bij Wijhe mochten we het pontje nemen om de IJssel weer over te steken. Al speurend om het pontje te localiseren liep ik langs t water.

Het leek goed uit te komen. De pont was net vertrokken aan de overkant. Voor de zekerheid toch nog iets sneller gaan lopen zodat ik m niet zou missen. Het kwam eigenlijk perfect uit. Even staan wachten totdat de pont aanmeerde. Aan de overkant stond Ed te wachten. Toch even leuk om iemand te spreken ook als is het kort.

Bij Wijhe schoot nog door m'n hoofd of ik extra water zou kopen in een supermakt. Ik besloot het niet te doen en de gok te wagen. De sportdrank was nu wel wat scherper geworden qua smaak maar mijn maag had geen problemen. Ik besloot wel om wat zuiniger met het water te doen.

En zo hobbelde ik lekker door. Totdat ik in km 65 een scherpe steek in mijn maag voelde. Dit voelde tevens wat opgeblazen. Ik bedacht me dat het zou kunen komen door het minder drinken van water. Wandelen ging wel maar elke keer als ik wat meer gang probeerde te maken kwam de steek met het opgeblazen gevoel direct weer terug.

Eerder had ik al bedacht dat dit mogelijk zou kunnen gebeuren. Als alles mentaal is tijdens het lopen van een ultra dan zou het ook kunnen zijn dat mijn gedachten deze pijn hebben getriggerd. Toch voelde het erg fysiek. Na een km of twee aangemodderd te hebben besloot ik dat ik echt meer water nodig had.

Twee aardige dames aangesproken die zelfs nog wel wat van hun water met me wilden delen. Dat moest ik natuurlijk weigeren aangezien de kans bestond dat ik alles in één keer opdronk. Via het park kwam ik bij een Lidl terecht waar ik twee flessen water kocht. Eén voor in de rugzak en één in het handje mee. Gulzig dronk ik een paar slokken.

Het lopen ging daarna iig pijnloos zonder steken in de maag. Terug op de route de fles overgegoten in een lege softflask. Daar zag ik uit mijn ooghoek in de verte Peter en Mark al aankomen. Daar wilde ik me nog niet door laten inhalen. Dus lopen was het devies. Al snel hoor ik "hé Arjan"... Peter was even komen kijken hoe het met me was. Even een sprintje tussendoor... doet hij gewoon na 65km. Na een korte uitwisseling van ervaringen ging hij weer terug naar Mark.

Ik besloot om alleen verder te gaan en niet te wachten. Run Solo heet het project dus dat wilde ik ook op die manier graag afmaken. Op km 73 haalde ik Denise in die daar wandelde. Even kort bijgekletst en daarna m'n lichaam weer vooruit gepusht.

Het lopen ging echter niet meer zo vanzelfsprekend. Ik was m'n ritme kwijt en kon ook niet meer aanzetten. Ik was ook meer bezig met aftellen van de km's dan met vaart houden. De geest was het even helemaal kwijt en het fysiek volgde dat voorbeeld.

Zo snel kan je dus uit balans raken. Weer een mooie les. Eenmaal aangekomen op het perkeerterrein lukt het nog om er een eindsprintje uit te persen. Henri was ondertussen daar al lang en breed aanwezig en had de tegenwoordigheid van geest om wat foto's van mijn 'finish' te maken. Leuk!.

Ed volgde snel met de motor waarna Peter en Mark binnenkwamen. Peter had duidelijk nog genoeg energie. Als laatste heb ik Arie binnen zien komen. Grappig om te zien hoe verschillend de dingen zijn na zo'n loop. De één grijpt naar een shake, de ander pakt wat fris en de volgende trekt een biertje open. Ik knaag wat op mijn appel (vaste prik), drink water en bedenk dat ik mijn hersteldrank ben vergeten.

Top om ieders ervaringen zo even aan te horen en de eigen te delen. Het was gezellig maar ik vond het ook wel weer mooi geweest. Terug naar Woerden :) Nu bijkomen en bedenken wat beter moet. Mark, Erik en Ed bedankt voor dit initiatief en de mooie route!