De voorbereiding

Ik word stiller, trek me wat terug. Ben wat sensitiever en veel meer geconcentreerd op de dagelijkse dingen. Details worden groter. Details worden belangrijker.

Het is druk. Druk op het werk. Druk met diverse dingen. Druk waardoor het lopen wat meer op de achtergrond komt. Zelfs met enige tegenzin naar buiten gegaan. Niet blij met de pijntjes. Niet blij met de drukte. Niet blij met alle dingen die me bezig houden. Niet blij dat ik in het donker moet lopen.

Overdag was er geen tijd. Dus dan loop je 's avonds. Niet in de zon. Al schijnt deze de laatste week zelden. Nee in het donker. Het pad verlicht door mijn hoofdlamp. Wat me er aan doet herinneren dat ik reservebatterijen moet bestellen.

De wind waait. Dus ik maak het rondje groter. De weg wordt nu niet alleen meer verlicht door mijn hoofdlamp maar ook de straatlantaarns. Oranje licht op de stoeptegels. En mijn gedachten dwalen af. Dwalen af naar de loopjes die gaan komen. Zacht komen de voetstappen neer terwijl de geest verder dwaalt tot waar geen gedachten meer zijn.

Ik geniet. Geniet van de wind. Geniet van het buiten zijn. Het is al weer te lang geleden. Terwijl het eigenlijk nog maar zo kortgeleden was. Ik mis het buitengevoel. Ik mis het buiten zijn. Ik mis het onbekende.

Plots een glimp en het gevoel komt even terug. Het gevoel van buiten. Het gevoel van het Utrechtpad. Zomaar tijdens een klein rondje Woerden. Gedragen door de wind met nota bene een A12 om de hoek. En ik krijg zin. Zin om te gaan lopen. Zin om voor de laatste keer die Berg en Dal, welke voor een laatste maal georganiseerd wordt door Willem en Annemarie ism De Lat te lopen. Zin om het onbekende van de ISU aan te gaan.

En zo type ik deze woorden op de avond voorafgaande aan de B&D. Onder begeleiding van XXI-Klavier (Rammstein) pak ik mijn tas in. Ik denk dat ik weet wat ik allemaal moet hebben. Maar toch vergeet ik bijna het drinken voor onderweg. Ach...  klein detail.

Ik.. ik ben er klaar voor. Klaar voor Berg en Dal. Klaar om op pad te gaan.